Bones & All

29.

- Θα μου πεις τώρα που πάμε;

- Όχι, απαντάει με ενα σπαστικό χαμόγελο και βουλιάζω πίσω στην θέση του συνοδηγού κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο.

- Θες να βάλω μουσική;

- Ναι

Ανοίγει το ραδιόφωνο και παίζει ένας άκυρος σταθμός. Γυρνάω το κεφάλι μου προς το μέρος του και τον παρατηρώ. Παρατηρώ πως τα δάχτυλα του είναι τυλιγμένα γύρω από το τιμόνι, πως τα μαλλιά του ανεμίζουν από το ανοιχτό παράθυρο και πως το βλέμμα του αν και είναι καρφωμένο στον δρόμο φαίνεται πολύ ήρεμο.

- Είσαι πολύ όμορφος, λέω χαμογελώντας αχνά και με κοιτάζει.

- Ναι;

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου και τσιμπάει το μάγουλο μου.

- Και εσύ είσαι αγάπη μου.

- Θα μου πεις αν φτάνουμε τουλάχιστον;

Ξαφνικά σταματάει το αμάξι και με κοιτάζει.

- Φτάσαμε, λέει χαμογελώντας.

Ρίχνω μια ματιά γύρω μου και το μόνο που βλέπω είναι πίσσα σκοτάδι.

- Που φτάσαμε ακριβώς; ρωτάω ειρωνικά.

- Βγες

Ανοίγω την πόρτα βγαίνοντας έξω από το αμάξι και σηκώνω το κεφάλι μου στον ουρανό. Χαμογελάω όταν βλέπω τα αστέρια και η αλήθεια είναι ότι εδώ που είμαστε δεν είναι και τόσο άσχημα. Νιώθω ένα απαλό αεράκι να χτυπάει το πρόσωπο μου και ρίχνω μια ματιά στα δέντρα από την μια μεριά του δρόμου καθώς ακούω τον ήχο των κυμάτων να σκάει από κάτω μας. Νιώθω τα δάχτυλα του Yoongi να μπλέκονται με τα δικά μου και κοιτάω πρώτα τα ενωμένα μας χέρια και μετά τον ίδιο χαμογελώντας.

- Έλα, λέει τραβώντας με μαλακά και αρχίζουμε να περπατάμε.

- Δεν νομίζω ότι έχω ξαναπεράσει από αυτόν τον δρόμο.

- Δεν είναι και πολύ γνωστός.

- Εσύ που τον ξες;

- Ερχόμουν με τους δικούς μου όταν ήμουν πιο μικρός. Από εδώ κόβαμε δρόμο για την παραλία και η αδελφή μου τρελαινόταν για ένα πράγμα.

- Για τι;

- Για αυτό, λέει και τεντώνει το χέρι του δείχνοντας μου ένα τηλεσκόπιο στερεωμένο στην κουπαστή στην άκρη του δρόμου.

Γουρλώνω τα μάτια μου και τρέχω προς αυτό.

- Ξέρω πόσο σου αρέσουν τα αστέρια... Οπότε ήθελα να στο δείξω.