Çocukluğum - Gay

Çocukluğum 3

Emrah kapattığı kitapla sesli bir şekilde offladı.

"Ayyy Alp yemin ediyorum bütün enerjimi emdin. Yedin bitirdin beni."

Alp üzgünce arkadaşına döndü. Emrah ona üzgünce bakan arkadaşıyla derin bir nefes verdi.

"Ayy üzgün olmanın nedeni de Tunç yani. Yüzünü asmaya bile değmez kardeşim."

Alp daha çok üzülünce Tunç telaşla yerinden kalktı ve arkadaşının yanına gitti.

"Tamam asma hemen suratını. Hem belki bugün gelir. Sonuçta sonsuza kadar orada kalmayacak yaa."

Alp duyduklarıyla gülümsedi. Emrah doğru söylüyordu. Sonuçta burası onun eviydi. Eninde sonunda buraya gelecekti. Emrah gülen çocukla gülümseme den edemedi. Sonra elini kaldırdı ve saçlarını karıştırdı.

"Aferin böyle gülümse işte."

Alp, Emrah'ın elini itti.

"Köpek miyim lan ben?"

Emrah soruyla geriye doğru çekildi.

"Anlaşılan senin tırnaklarını çıkarma zamanın gelmiş o zaman ben kaçar"

Emrah yatağın üzerinde ki çantayı aldı.

"Akşam yemeğine kal"

Emrah arkadaşına döndü.

"Sağ ol ama kalmasam daha iyi annem en sonunda beni kesecek çünkü. Geçen gün burayı otel olarak kullanmayı ne zaman bırakacaksın acaba diyordu."

Alp duyduklarıyla kahkaha attı. Emrah'la çoğunlukla kendi evlerinde takılırlardı. Böyle olunca da Emrah eve hep geç giderdi.

"Tamam başka zaman yersin. Bu arada Emine teyzeye selam söyle"

Emrah duyduklarıyla asker selamı verdi.

"Baş üstüne efendim."

Sonra tekrar Alp'in saçlarını karıştırdı.

"Hoop kaçtım ben."

Alp'in ona fırlatacak bir şey aradığını görünce konuşmuş ve hızla kapıya doğru koşmuştu. Odadan çıktığı an kapıya bir şeyin çarpma sesi geldi. Alp hiç saçının karıştırılmasından haz etmezdi.

Gülümseyerek başını kaldırdığı zaman karşısında Tunç'u gördü. Bugün konuşmuşlardı ve Tunç akşamına gelmişti. Bununla memnunca gülümsedi.

"Hoş geldin"

Tunç ona gülümseyen Emrah ile şaşırsa da o da gülümsedi.

"Hoş buldum"

Emrah düşen çantasını tekrar omuzuna taktı.

"İçeriye git ve gönlünü al."

Emrah konuştuktan sonra yanından geçip gidecekti ki Tunç elinden tuttu. Emrah önce elini tutan ele baktı sonra bakışlarını kaldırdı ve Tunç'a baktı. Sonra başını ne oldu dercesine salladı.

"Akşam yemeğine kalmayacak mısın?"

Emrah duyduklarıyla şaşırdı. Çünkü bu Tunç'tan duyulacak kelimeler değildi.

"Biraz da evimde takılmaya başlamak istiyorum. Sabah akşam buradayım."

Sonra elini Tunç'un elinden kurtardı.

"Ama ben uzun zamandır seni görmüyorum."

Emrah isteksizce omuz silkti.

"O da senin sorunun. Eve gelseymişsin. Hem biz ne ara seninle böyle bir yakınlaştık."