Everything is a lie - Hyunlix

|88| (1?)

Cześć, Felix!
Nie sądziłem, że napisze do ciebie coś, co tak naprawdę nigdy nie przeczytasz.
Szczerze mówiąc, pisanie nie jest moją mocną stroną... sam wiesz, że wolę rysować, ale chłopaki twierdzą, że może mi to lepiej zrobić.
Nawet narysowałem twój portret!
10.08.2022. Miesiąc i 15 dni, dokładnie tyle minęło odkąd ostatnim razem cię widziałem.
Oglądanie wspólnych zdjęć czy filmików nie podnosi mnie zbytnio na duchu, a rysując ciebie przynajmniej mogłem czymś zająć myśli. Mam nadzieję, że ci się spodoba gdy już do nas wrócisz! Chciałbym znów usłyszeć twój głos, zobaczyć te wesołe iskierki w twoich oczach lub ponownie pooglądać z tobą gwiazdy na nocnym niebie. Zdecydowanie nie tak wyobrażałem sobie nasze pierwsze, wspólne wakacje. Planowałem wszystko aby pozostały dla ciebie niezapomniane, żebyś mogł wspominać je z uśmiechem na twarzy, a zamiast tego znikłeś bez słowa.
Szukałem cię wszędzie, pytałem każdego - nawet przypadkowych osób na ulicach - czy cię nie widzieli, ale nikt nie mógł sobie skojarzyć twojej twarzy.
Reszta też nie zaprzestawała cię szukać, a sprawa wylądowała na komisariacie i w końcu postanowili się zająć twoim zaginięciem. Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo się z tego powodu ucieszyłem.
Przyznam się, że usycham z tęsknoty do ciebie, jakby wręcz ktoś zabrał pewną część mnie.
Jesteś promykiem który rozświetla mój los, a podczas gdy cię nie ma, błądzę w szarej rzeczywistości.
Przerażajace jest to jak bardzo twoja obecność, zmieniła moje życie.
Pisanie do ciebie nie jest łatwą rzeczą, ale myślę, że to nie ostatni raz kiedy to robię.

Mam nadzieję, że niedługo uzyskam od ciebie odpowiedź, albo jakiś znak.

                                                     Twój Hyunjinie.