When Heaven Smiled

18

Chapter 18
Risk

Nilapitan ko agad si Papa para makalma. Kahit mukhang hindi siya magpapaawat.

"Pa-"

"Sino 'yan?!" Papa pointed at Maxon angrily.

"He's my... my..." I was stuttering because I do not know what exact words I should say.

"Ano?!" He frustratedly asked. It startled me and I can feel my hands shaking, lalo akong hindi nakakapagsalita. Parang tinatraydor ako ng sarili kong dila.

"Manliligaw po, Sir." Maxon answered. It caught my Papa's attention.

"Umuwi ka na," Papa said with authority. "At ikaw, pumasok ka roon sa loob at mag-uusap tayo!" He threw me a death glare.

"Pero Pa..." I wanted him to hear Maxon's side.

It wasn't his fault, it was my fault. Late kami umuwi dahil sa akin, 'di dapat siya damay sa galit ni Papa. This isn't what I planned, hindi ito 'yung plano kong pagkikita nila.

"Okay lang Alice..." Maxon remained composed. He lanced at me for a while bago bumaling sa aking ama. "Pasensya na po sa abala, Sir." Parang naninimbang pa siya sa sasabihin, yumuko siya ng kaunti at saka kumaway sa akin.

This is starting to get messier than I thought. Everything went fast and all I know is that Papa was my arm into the living room. Itinulak niya ako sa sofa para maupo. Sa riin ng kapit niya sa akin ay pakiramdam ko magkakaroon ng marka 'yon.

"Wala ka raw kina Mikee. Nagsinungaling para sumama sa lalaking iyon ha? Alice? Ano? Sumagot ka!" Papa yelled in the living room. Pakiramdam ko ay kahit ang mga daga at ipis ay magtatago sa kanilang lungga dahil sa takot.

Ang mga kasambahay namin ay tahimik lang. They knew they couldn't defend me. Si Mama naman ay nakatingin sa akin na parang awang-awa sa sitwasyon ko. Nanatili akong nakayuko para hintayin maubos ang lintanya ni Papa.

"Alice couldn't say her explanations dahil tuloy-tuloy ka sa pagsasalita Andy! Ano ba?" Finally Mama spoke, maybe she got too tired of Papa's continuous rant.

"Ma, Pa... I'm sorry I lied about the group project. I only did that so I could bond with Lhaine, pupunta na po kasi siyang probinsya... Matagal ko na po siya hindi nakikita at baka 'di na kami magkita. I'm sorry." Halos mangatal ako habang iniipon ang lakas ng loob para magsalita. Hindi ako makatingin sa kanila.

"So pinagtatakpan mo 'yung lalaking iyon Alice? Ganoon ba?" Tumaas na naman ang boses niya. Napapikit ako ng mariin.

Hindi ba niya narinig ang paliwanag ko?

"'Yung kay Maxon po, nadamay lang siya. He even got mad at me when he knew that I lied about the group project. So please Pa...
spare him. Huwag n'yo na po siyang idamay sa galit niyo." I looked at both of them, and Mama's facial expression suddenly changed.

"Kailan pa Alice? Kailan ka pa nagsimula maglandi?" Papa then said in baritone.

I felt a pang in my chest. That's so brutal. Kasi hindi naman ganoon para sa akin iyon. Hindi rin siya ganyan magsalita sa akin. Ngayon lang!

"Alice! Those boys just want to get in your pants, ayun ang reyalidad! Gusto lang nila makaisa sa 'yo kaya ka nila nilalapitan."

Nagpanting ang tainga ko sa narinig. Anong sinabi niya? Uulitin ba niya? I lifted my head with enough strength to face him.

"So you think I'm that gullible to believe them," I slowly told him. "Ganoon kababa ang tingin mo sa akin, Pa?" My lips quivered.

"You are better than this. Hindi ka pa ba natututo sa mga naging boyfriend ng ate mo?" hinawi niya ang kamay ni Mama na pinakakalma siya. "Lahat sila pare-pareho, anak. Liligawan ka, sasagutin mo. Sasabihin nilang mahal ka. They will lure you to kiss them and guess what happens next? They will make you feel that you're worthless after getting what they want."