Küçük Omegam {Sukufushi/İtafushi}

22. Bölüm

-İtadori Yuuji-

"Bravo ikinizde hasta olduğunuz için şimdi size benim bakmam gerekecek"

Gojo sensei ye baktım. Söyleniyordu. Birşey demedik.

"Ben hastalara nasıl bakılacağını bilmiyorum"

"Ne o zaman neden burdasın Gojo sensei"

"Nobaa dedi"

Boş bir bakışma gerçekleşti. Derin bir nefes aldım.

"Yemek yap mesela"

"Nasıl yapılıyor"

"Yok artık Gojo sensei!"

"Dışarıdan alsak?"

"Megumi hamile olduğu için ona genellikle ev yapımı yemek veriyorum ne olur ne olmaz diye"

"Sanırım birşeyler denemek zorundayım"

"Evet"

Gojo sensei tam arkasını dönüp gidiyordu ki ensesindeki diş izini gördüm.

"Oha"

Geri dönüp baktı.

"Ne oldu?"

"Sen işaretlendin mi Gojo sensei"

"Ha ıı... Ne alaka... Nerden çıkarıyon ya... Ben aşık olmam bi kere... Ben tek gecelik takılırım"

"Ensendeki iz pek onu demiyor"

"Hastasın sen yat zıbar"

Diyerek çıktı. Güldüm sonra Megumi ye baktım. İkimiz de ağır hasta olmuştuk. Ama bu Megumi yi daha fazla etkiliyordu hamileliği yüzünden.

Elimi onun karnına koydum. O da elini elimin üzerine koydu. Karnında hafif hareketlilik hissetmiştim. Kıpırdanıyor muydu onlar.

Gülümsedim sağlıklı oldukları buradan belliydi.

Megumi uyumak üzereydi. Gojo sensei biraz çabuk olsa keşke.

"Ben geldiim"

Gojo sensei içeri yemeklerle girdi ve masaya koyup ikimizi doğrulttu.

"Ham yapın şimdi"

Göz devirdim. Bize tepsileri verdi en azından kendimiz yiyebiliyorduk.

-1 hafta sonra-

"Sonunda iyileştiniz de evime gidebiliriim"

"Ne oldu Alfan mı bekliyor Gojo sensei?"

"Seni döverim Yuuji bak ya"

Diyerek çıktı evden.

Megumi ye baktım ve hafif belli olan karnına. Hemen geçse şu aylar da bebeğimiz artık doğsa keşke.

~5 ay sonra~

(Zaman atlamaları için komen fakat yazcak bir şeyler bulamıyorum)

Doğuma vakit az kalmıştı saat gecenin 3 ü ama Megumi uyumamak için ısrar ediyordu.

"Nolur bu animenin son bölümünü de izleyeyim"

"Anime 720 bölüm ve sen daha 100. Bölümdesin Megumi..."

"Doğru"

"Sen bi enerjiksin bugün"

"Hıhı"

Ve tekrar televizyona döndü. Bazen Megumi nin normal doğum öncesi olan sancıları oluyordu. Ne zaman gerçeği gelcek bilmiyorum.

Megumi karnını tuttu.

"Yine mi sancı iyi misin?"

"E-evet iyiyim"

Bir süre sonra geçmesi gerekiyordu.

"Bu daha çok ağrıyor!"

"Siktir bu gerçek olan mı?!"

Megumi nin eşofman ının ıslak olduğunu fark etmem ile hemen onu kucağıma aldım suyu gelmişti!

Hemen arabanın arka koltuğuna dikkatlice koyup ön koltuğa geçtim ve arabayı sürmeye başladım.

Ve bir yandan Nobara yı aradım.

"Alo"

"Nobara hastanede misin? Biz geliyoruz sanırım doğuruyor Megumi!"

"Hastanedeyim tamam ne zamana gelirsiniz!?"

"10 dk ya ordayız!"

Hızlıca sürdüm ve 9 dk da oradaydık. Megumi yi tekrar kucağıma alıp hastaneye girdik. Bir sedyeye koydum ve doğumhane ye gittiler. Bende önceki aynı yerime oturmak yerine bu sefer karşıya oturarak beklemeye başladım.

Bir süre sonra gözlerimi açtığımda uyuyakaldığımı fark ettim. Uyandığım sırada Nobara içeriden çıkmıştı.

"Yuuji üzgünüm ama bebeklerini yine kaybettik"

NOLUR öldirmeyin beniğğğ valla bakın daha ölmek için gencim yeni bölim bekleyin ehe