28. Bölüm

235 15 11
                                    

-3 ay sonra-

(Zaman atlamaları için üzgünüm ama aklıma bir şey gelmiyor)

Çocuklar ile ilgileniyordum Yuuji ise üstünü değiştirmek için yukarıdaydı. Kurai ve Sora büyümüşlerdi 10 aylık olmuşlardı. Yavaş yavaş beni taklit ederek ses çıkartmaya çalışıyorlardı ve tek başına ayakta durabiliyorlardı. Yuuji elinden tutunca birlikte dahi yürüyorlardı. Sadece artık seslere daha tepkili olmaya başladılar.

Ama daha sevimliler hep gülüyorlar. Sora ayağımın dimine emekleyince eğilip onu kucağıma aldım. Kurai etrafı dolaşıyordu yine. Bir yere çarpmaz umarım.

Kurai fazla hareketli iken Sora bana yapışıktı.

Ve ben de adım atabilir hale gelmiştim bugün son kez kontrol vardı. Ve daha sonra yavaş yavaş tekrar yürüyecektim bugünden itibaren. Bunun için cidden mutluydum. Sora nın minik kafasına ufak bir öpücük kondurdum o sırada Yuuji geldi.

"Eh hadi çıkalım geç kalmayalım."

Kurai yi kucağına aldı.

-Hastanede-

"Hadi Megumi tutunmadan yapabiliyorsun"

Derin bir nefes aldım ve doğrulup yürümeye başladım. Ne kadar da özlemişim! Çok güzel hissettiriyor gülümsedim.

Yuuji ye baktığımda omda gülümsüyor du. En sonunda o da mutlu olmuştu.

"Tamam Megumi kendini fazla zorlama yinede tamam mı?"

"Hıhım"

-Ev-

Yuuji çocukları oynamaları için minderlerle ayırdığımız kısma bıraktı ve önlerine birkaç sevdiği oyuncaklarını verdi. En azından oynamaya çalışıyordu çocuklar. Ve koltuğa yanıma oturdu. Başını boynuma gömüp kokumu içine çekince huylandım ve geri çekilerek güldüm.

"Yuuji ne yapıyorsun?"

"Kokun hoşuma gidiyor aynı zambak gibi kokuyorsun çok hoş"

"Eh aklından birşeyler geçtiğine eminim"

"Belkii ama hem zaten iki çocuğumuz var niye ugtanacaksın?"

"Şuan odada olan iki çocuğumuz dimi? Hem ben bel altımı zorlamamam lazım dimi"

"Uh birkaç ay sonra kurtuluşun yok. Hem benim de kızgınlığım birkaç aya gelir ha"

Kıpkırmızı kesilmiştim eminim. Burnuma küçük bir öpücük kondurdu ve gülümsedi.

Ben de gülümsedim daha sonra kalktım ve yavaşça çocukların yanına gidip yere oturdum. Sora tekrar hemen dibime emeklemişti. Kurai de Sora nın peşine takılmıştı ve ikisinide kucağıma aldım. Dizime oturttum. Yuuji bizi gülerek izliyordu.

Off ilham yokk

Küçük Omegam {Sukufushi/İtafushi}Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin