Küçük Omegam {Sukufushi/İtafushi}

26. Bölüm

"Hadi Megumi yapabilirsin"

6 ay sonra Megumi ayaklarını kıpırdatabilmeyi başarmıştı. Ve ilk kez ayakta durmayı deneyecekti şimdi. Ama onun korktuğunu yüzünden anlayabiliyordum o yüzden cesaret verdim. Daha doğrusu vermeye çalıştım.

Çünkü onu iyi hissettirmeye çalışıyordum.

Ne demezsin çoook işe yarıyor çocuk sen ona ve bebeklere bakarken yoruluyorsun diye kendini suçluyor buna eminim.

Nerden emin olabiliyorsun buna.

Çünkü ben senin aksine aptal değilim.

Sinir etme beni Sukuna hem biz nasıl aynı bedene düştük ya!

Sanki benim suçum. Şu anne ve babanın suçu bu.

Ne bana kesinlikle bunları anlatman gerekiyor ama şuan değil.

Anlatacağımı söylemedim.

Derin bir nefes aldım ve tekrar Megumi ye baktım. Onu son kez desteklercesine gülümsedim.

Ve o da bana bakarak gülümsedi ve direklere tutunarak kalkmaya çalıştı.
Tam kalkmış iken az kala düşücekti ki onu tuttum.

"Korkma tamam mı ben buradayım"

"Hıhım"

Tekrar onu sandalyesine koydum.

"Nobara bence Meguimiyi fazla zorlamayalım yarın devam ederiz"

"Evet evet bencede"

"Hayır ben çalışmak istiyorum"

"Son kez" 

"Tamam"

Derin bir nefes aldı ve tekrar demirlere tutunarak ayağa kalkmayı denedi. Evet bu sefer olmuştu bir süre kalabilmişti ama tekrar yorulduğunda düşmeden onu yakaladım. Bana gülümsedi.

"Bak artık en azından ayakta durabiliyorum"

"Evet güzelim"

Onu güzelce tekrar sandalyesinr koydum.

"Nobara o zaman biz gidelim"

"Tabii ki görüşüürüzz"

Hem bebeklerin arabasını hemde Megumi nin sandalyesini aynı anda sürdüm ve arabaya getirdim.

-evde-

İkizler yine uyanmıştı. Güzelce yemeklerini yedirip altlarını değiştirmiştik. Şimdi de oyun oynuyorlardı tabii daha birlikte tam oynamıyorlardı. Arada bir ses de çıkarmaya çalışıyorlardı.

Çok tatlılardı cidden.

"Megumi ben biraz odada kestireceğim eğer bir sorun olursa telefon ile ara tamam mı duyar inerim"

"Tamamm ama bu saate neden uyuyacaksın ki?"

"Sadece uykum var işlerden yoruldum sanırım"

"Peki"

Dediğinde yukarı çıkıp kendimi yatağa attım. Tabiiki uyumayacaktım. Şimdi anlat bakalım Sukuna.

Hala anlatacağım dediğimi hatırlamıyorum.

Anlatmamak sanki senin yararına mı geliyor?

İkisi de bana bir şey ifade etmiyor.

Ama anlatmalısın bunu bilmeye hakkım var.

Peki o zaman.