မုန်းရိပ်ကင်းပါစေ ငြိမ်းရေ

အခန်း ( ၈ )

ငြိမ်း၏အိမ်လေးရှေ့ ကိုဟိန်းဇော်က ကားကိုရပ်လိုက်သည့်အခါ မာန် ကားပေါ်မှလျင်မြန်စွာပင်ဆင်း၍ အိမ်ကလေးရှေ့အပြေးသွားမိသည်။

"ငြိမ်း....ငြိမ်းရေ...မာန်ရောက်ပြီနော် "

တံခါးအနားကပ်ကာ ခပ်ဖွဖွအသံပြုလိုက်ပြီးခဏအကြာတွင်တော့ ဂျောက်ခနဲအသံနှင့်အတူ အိမ်တံခါးလေးဟာ ပွင့်သွားလေသည်။
မိုးစင်စင်မလင်းခင် မှိန်ပျပျအလင်းရောင်နှင့် လျှပ်စစ်မီးအလင်းရောင်ကြားမှာ အိမ်တံခါးဝ၌ရပ်နေသည့် နတ်သမီးလေးကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ မာန် ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်ပမာ ငေးကြောင်ကြည့်နေမိသည်။

style pant အညိုရောင်ကလေးကို ရှပ်လက်ရှည်အဖြူလေးနှင့် တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားပြီး ကြိုးသိုင်းဖိနပ်အညိုရောင်လေးက ခြေဖိုးဖြူဖြူလေးနှင့် သိပ်ကိုလိုက်ဖက်နေသည်။

"ခဏလေးစောင့်ဦးနော်မုန်းမာန်။တို့ မီးခလုတ်တွေပိတ်လိုက်ဦးမယ် "

"ဟုတ်ကဲ့ ငြိမ်း။ အိတ်ကဒါပဲလား "

ဧည့်ခန်းထိုင်ခုံပေါ်မှာတင်ထားသည့် ကျောပိုးအိတ်ကလေးကို မာန်ကောက်ကိုင်ရင်းမေးလိုက်တော့ ငြိမ်းက မီးဖိုခန်းထဲမှခေါင်းပြူထွက်လာသည်။

"ဟုတ်တယ် ။အဲ့ဒါပဲ ။ရပါတယ် တို့ဘာသာသယ်ခဲ့မယ် "

"ရပါတယ်။ငြိမ်းလုပ်စရာရှိတာကိုသာလုပ်ပါ ။ဒီအိတ်ကို မာန် ကားထဲသွားထားလိုက်ဦးမယ် "

ပြောပြောဆိုဆိုပင် သိပ်မလေးသည့် ငြိမ်း၏ကျောပိုးအိတ်ကလေးကိုလွယ်၍ ကားရှိရာသို့ မာန်ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။
ကားနောက်ခန်းကိုလှပ်၍ မုန့်ခြင်းတွေဘေးလွတ်သည့်နေရာတွင် ငြိမ်း၏အိတ်ကလေးကို အသာအယာထည့်လိုက်ပြီး ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
ထို့နောက်အိမ်ထဲပြန်မဝင်တော့ဘဲ ကားဘေး၌ရပ်ကာ ရင်ခုန်ခြင်းတို့ကို မသိမသာထိန်းချုပ်နေရသည်။

ကြီးညွှန့်ဆေးပြသွားမည့်ခရီးကို ငြိမ်းလိုက်လာမည်ဟုမမမေပြောစဥ်က မာန့်မှာ ကိုယ့်နားကိုယ်ပင်မယုံချင်။အစက မယုမွန်နှင့်ကြီးညွှန့်သာသွားမည့်ခရီးမှာ ငြိမ်းကြောင့် မယုမွန်အစား မာန်ကိုယ်တိုင်လိုက်လာဖြစ်သွား၏။
ပြီးတော့ ဤခရီးတွင် ငြိမ်းနှင့်အများကြီးရင်းနှီးအောင် လုပ်ခဲ့ပါဟူ၍လည်း မမမေကသေချာမှာလိုက်သေးသည်။