Doktor Civanım // • HyunHo •

1•

Bismillah diyip yeni ficimize başlıyoruz hadi bakalım
İyi okumalar dilerim 🖤🖤👽

-------------
Minho

Sabahın erken saatlerinde geceden beri uyanık olduğum için hiç bozuntuya vermeden masa başından kalkmış ve kendime gelmek adına sıcak bir  duşa girmiştim.

Yoğun iş temposu beni ne kadar yorsa da bulunduğum mertebe dolayısıyla alışkındım.

Dakikalar boyunca sakin ve bir o kadar rahatlatıcı olan duşumu almış, çıkıp giyinme odama girmiştim.

Bugün ne giysem diye düşünerken bir yandan durmak bilmeden çalan telefonu açtım.

" Günaydın doktor! Çabuk gel hastanede sana ihtiyacım var!!!!"

Duyduğum ciyak ses kendini oldukça belli ederken derin bir nefes aldım ve;

" Felix, bana neden ihtiyaç duyuyorsun yine dostum.." diye sordum.

Ondan cevap beklerken telefonu yanıma koymuş kıyafetlerimi ayarlamaya başlamıştım.

" Ya abi dünkü hasta kayıt dosyaları biraz karışmış, ama bak hemen kızma asla benim suçum yok! Asla.!"

" Kesin öyledir, alıştım artık kızmıyorum farkındaysan.."

Telefonun bir ucundan gelen kahkaha sesinin üzerine,

" Felix gelirim birazdan şimdi giyineyim.. kapatıyorum! " diyip hızla yüzüne kapatmıştım.

Aksi takdirde bir saat konuşur, hatta görüntülü arama bile teklif edebilirdi..

Felix..kendimi bildim bileli başıma bela niyetine verilmiş yakın dostum..

Elime aldığım kumaş pantolon ve onunla uyumlu gömleği hızlıca giymiş kendimi aynanın önüne atmıştım.

Saçımı sadece kurutup hafif şekil vermiş, takıları unutmadan inmiştim aşağıya. Sağlığıma oldukça önem veren bir adam olduğum doğrudur.
Ayak üstü kahvaltımı yapmış birkaç dakika içinde evden çıkmıştım.
Bugün nedensizce arabayla gidesim yoktu, bunu düşünürken aklıma dün Felix'in arabamı alıp hastaneye öyle gittiği geldi.. sırf heyecan olsun diye arada böyle saçmalıklar yapardı. Alıştık. Kendi haline bırakıyoruz mecbur.

Derin bir siktir çekmiş ardından yürümeye başlamıştım.  kulaklığımı taktığım sırada kendime uygun bir müzik açmış ve  sakince yürümeye devam etmiştim. Güzel bir sabah...

Her şey güzel gidiyordu, evet hatta neredeyse ölüyordum.

Aniden ara sokakta karşıma çıkan araba tarafından ezilecek olmam dışında herhangi bir  sorun yok.

Korkmayın, ezilmedim. Sadece şansım varmış ki tam ucunda durdu..

Uykusuz olduğum için yeterince sinirli olmamın üzerine bir fe bu aptal sürücü başıma bela olacaktı..
Durduğu anda hızla inmiş, ona bakamadan önüme kadar gelmişti.

" Ah çok pardon, iyi misiniz.. ben birden dalmış gibi oldum umarım sorun yoktur bir şeyiniz var mı?"

Üst üste sorduğu saçma sorulardan sonra kafamı kaldırıp ona baktım.

Tabiri caizse erkek güzeli denebilecek bu resmen çocuk olan şahıs gözlerimin içine bakıyor bir yandan yalan yalan pişmanlık duyuyordu. Topluca inandık şuan.

" Heyy iyi misiniz? ,of çarptım mı.. çarptım değil mi, bir şey mi oldu? şoka girdiniz sanırım! ambulansı arıyorum!"

Aptal aptal konuşmaya devam  ederken mükemmel derecede sakin bir şekilde söze girdim.