Doktor Civanım // • HyunHo •

•27

Hiiii!!
Kwyifler nasil ayol

💗
-

Saatlerdir yaptığım ardı arkası kesilmeyen konuşmalara bir yenisini daha eklemek adına açtım telefonumu.

📞

🔉iyi günler bay Min..

🔉 Ah iyi günler bay Kang.

🔉sekreterim benimle konuşmak istediğini söyledi, bir sorun mu var?

🔉 sanırım evet.

🔉dinliyorum seni...

🔉 bir hastam var, kendisine beyin tümörü teşhisi konuldu. Unutmadan, tümörler iyi huylu değil, alınması risk, fakat alınmaması da risk.

🔉 ah Min, ciddi bir şey olduğunu biliyordum daha doğrusu beni şaşırttın bu tür konularda yardım istemezdin sen.

🔉 önemli. Ciddi bir sorun benim için, bizimkileri biliyorsun onlarla da görüştüm zor oldu fakat yardım edecekler , riski olabildiğince en aza indirmeye çalışacağım, yardım edecek misin?

🔉tabii en kısa zamanda görüşelim.

🔉 tamamdır teşekkür ediyorum.

📞
---

Telefonu kapatıp masaya bıraktığım sırada başımı ellerim arasına aldım, o kadar yorulmuştum ki... Hyunjin'in hastalığı için bir sürü doktor arkadaşımla konuşmuş çoğunu yurt dışından gelmesi için ikna etmiştim bile.. riski ortadan kaldırmak kolay değildi.. ameliyatı sadece ben yapacaktım fakat benden de başarılı doktorlar ile bunu konuşmam gerekirdi.
Annesi ve babasını da aramış hastaneye davet etmiştim..
kendi kendime ne zaman geleceklerini düşünürken kapı sesi ile başımı kaldırıp " Gel. " dedim.

Birkaç saniye içerisinde odaya giren tanıdık simalar annesi ve babasıydı. Ayağa kalkmış önlerine eğildikten sonra tekrar oturmuştum.

" Ah buyurun lütfen..."

Annesi hemen bana dönmüş " Bizi çağırmanın umarım geçerli bir sebebi vardır Minho." demişti... Ah keşke hiç çağırmak zorunda kalmasaydım.

Birkaç saniye beklemiş ardından sakince " Bay ve bayan Hwang. Öncelikle geldiğiniz için çok teşekkür ediyorum, lütfen diyeceklerim yüzünden telaşa kapılmayın acil olmasa kendim gelirdim." diye girmiştim söze.

İkisi de tedirgin olmuş gibiydi. Bay Hwang bana bakmış sesindeki telaşı gizlemeye çalışarak " Konu nedir?" diye sormuştu.

" Oğlunuz.."

" Ah lütfen, bizde biliyoruz oğlumuz biraz yaramazdır."

" Hayır efendim-"

" Hastane konusunda isteksiz olduğunu da biliyoruz ikna etmeyin lütfen.."

İkisi birden konuşunca derin bir nefes alıp ellerimi kaldırdım.

" Lütfen durun." dediğim şey üzerine bana bakmış tekrar susmuşlardı..

" Oğlunuz hakkında kötü bir şey demek istemiyorum yani daha doğrusu bu diyeceğim de iyi bir şey değil. Ben daha fazla bocalamak istemiyorum, oğlunuzun beyninde tümör var. "

Evet işte tamda az önce okuduğunuz yerin üzerinden on beş dakika geçti, annesi bayıldı!

Kadın çok perişan haldeydi,ikisi de o kadar üzüldü ki.. yeni yeni kendine geliyordu. Tek çocukları, üstelik Hyunjin gibi tanrının bir belası aynı zamanda hediyesi olacak bir çocuk yoğun risk taşıyordu..