Doktor Civanım // • HyunHo •

•22

-minho -
--

O gün yaşananların üzerine birkaç gün geçmişti. Yoğun olan haftanın içine bir de Hyunjin ve Han olayları da eklemiştik resmen.
Söylemeden geçemeyeceğim, Hyunjin dediğini yapıp babasına hastaneyi aldırdı. ve şuan Han'ın hala hastanede tutuyor.. çünkü yeter ki uğraşacak bir şey olsun...

Can sıkıntısı ile bir o odaya bir bu odaya giderken gelen telekonferans'a girdim. Başımın belaları toplanmıştı...- hyunjin haricî tabi-

---
F: naber lan şerefsiz varlıklar!?

S: insan gibi girsen şaşırırdım zaten.. iyi aşkım senden?

M: iyi senden gerizekalı.

F: iyi bende sıkılıyorum ya!

S: bende...

M: cumartesi gününden ne bekliyorsun hepiniz mi izinlisiniz bu ne ya?

F: hiç deme amına koyayım. Neyse yok olmuyor ben en iyisi benim yunan heykelini arayayım!

S: eğlendirir o seni~~

M: katılıyorum.

S: hadi çıkıyorum ben!

M: siktir ol git lix.. ben de ben de.

F: defolun gerizekalı pislikler.

---

Birkaç dakikalık beyin kaybının üzerine telefonu kapatmış ve mutfağa girmiştim. İşlerim de yoktu, öylesine sıkılıyordum ki bu sıkıntı beni tekrar odama çıkarmıştı. Üzerime rastgele mavi tonlarında bir gömlek, onunla uyumlu bir pantolon giymiş saçımla başımla uğraşmaya başlamıştım. Birkaç dakika sonra kendimi zorla da olsa evden atabildim.
Biraz da biz bela olalım değil mi?

Çok da uzun sürmeyen yolculuğun ardından çaldığım kapıyı hizmetli kız açmıştı. Hemen beni içeri buyur etmiş ve anında yukarı yönlendirmişti.. o bile alışmıştı yani.

Müzik sesleri daha koridorun başından gelirken bir elimi cebime koydum ve önünde durduğum kapıyı yavaşça açtım. Bizim bela yine dans ediyordu. Fakat bu sefer gözleri bağlıydı.. böyle bir şeyi neden yapıyor bilmiyorum.

İçeri girip kapıyı kapatmış ardından geçen sefer oturduğum koltuğa oturmuştum. Üzerindeki kolsuz beyaz tişörtü ve altındaki siyah şortu, dağılmış ama hâlâ güzel duran saçları, bağlı gözleri..ne yapmaya çalışıyor bu aptal.

Birkaç saniye boyunca hiç ses etmedim. Sürekli onu izledim. Fark etmediği için arada bir videoya alıp fotoğraf da çekmiştim , nedensiz.
Vücudu hareketleri öylesine becerikli sergiliyordu ki izledikçe daha çok izlemek istiyordunuz.

Şarkıyla uyumlu bir şekilde dansını etmiş ve eninde sonunda bitirip yere yatmıştı. Derin derin nefesler aldığı sırada ayağa kalktım ve yeni yeni duran müziğin sonuyla yanına gidip yere çöktüm. Beni henüz fark etmemiş olacaktı ki sesi çıkmıyordu. Elimi yüzüne atıp gözlerindeki bandanayı çektiğim sırada ilk önce ürkmüş sonrasında derin bir nefes alıp bana bakmıştı.

" Hyung, sen miydin...?"

Onu başımla onaylarken yerinde doğrulmuştu.

" Ah ne zaman geldin?"

Ayağa kalkıp tekrar eski yerime geçmiş ve ayak ayak üstüne atmıştım.

" Çok olmadı, birkaç dakika kadar."