Doktor Civanım // • HyunHo •

•29

Hiii!!!
😴💗

---
Minho
---

" Ne? "

Herkesin birden ayaklanması ve yanımıza gelmesi saniyelerini almıştı. Hyunjin tedirgin bir şekilde biraz daha geriye gitmiş ve korku dolu gözlerle bize bakmıştı.

" Ne demek kimsiniz oğlum?! "

" Hyunjin şakanın sırası değil amına koyayım iki gündür bekliyoruz seni."

" Hyunjin mi?" ağzından çıkan bir iki söz daha mahvetti beni. Hızla ayaklanmış ve odadan çıkmıştım. Çok sürmedi yaklaşık yarım saat sonra her şeyi öğrenmiş , incelemiş bir şekilde döndüm yanlarına. Konuşuyorlardı.

" Gerçekten hatırlamıyor musun?"

" Şaka değil değil mi?"

" Siktir! Hyunjin cidden mi!!?"

Hyunjin dizlerini kendine çekmiş sessiz bir şekilde onları dinliyordu.

" Beyler benimle gelsenize bir dakika." sesimi duyanlar direkt bana bakmıştı. Hyunjin de dahil.

" Min neler oluyor oğlum? "

" Dışarı abi, anlatacağım. "

Hepsi tek tek çıkınca onların ardından gittim.

" Hafıza kaybı yaşıyor."

" Hadi ya dostum nasıl anladın bunu?" Seungmin'in lafına karşılık vereceğim sırada Jeongin araya girip " Geçici mi kalıcı mı?" diye sormuştu.

" Henüz bir şey belli değil ama sanırım geçici. Üzerine gitmeyin, ameliyat esnasında ters giden bir şey yoktu. Sanırım ameliyatı kaldıramadı, demiştim hasar olabilir diye! "

Chan derin bir nefes aldı" Bekliyordum bunu, ailesine ne diyeceğiz oğlum? "

" Daha birkaç ay orada olurlar o zamana kadar hatırlar herhalde konumuz bu mu Chan! Çocuk hafıza kaybı yaşıyor hiçbirimizi hatırladığı yok derdimiz onlar mı yani!?"

" Hayır gerizekalı sakin ol şimdi içeri girip sakince konuşuyoruz. "

Anında onları durdurdum" Hayır hayır, şimdi olmaz hemen üzerine gelemeyiz ben konuşayım. Akşama kadar taburcu olursa bana geçeriz , olmazsa ki sanırım olmaz tekrar konuşursunuz ama şuan hayır beyler şok yaşıyoruz biliyorum ama yapacak bir şey yok herkes işine."

Sözümü kesmek isteyen, kabul etmeyen, içeri girmeye çalışan tabii ki oldu fakat izin vermedim... şuan konuşmaları olmazdı. İçeri girdiğim sırada ayağa kalkmıştı. Beni gördüğü gibi bakışlarını çekti.

" Hyunjin, nereye gidiyorsun? otursana."

" Ben..ben evime gidiyorum."

" Önce konuşmamız gerekiyor evine şuan gidemeyiz."

" Siz kimsiniz? onlar kim? ben neden buradayım? kimim ben? ne oluyor?"

Onun yanına yaklaşmış omuzlarından tutup yatağa oturtmuştum. Hemen karşısına geçtiğim sırada açıklama bekliyordu.

" Bak , öncelikle sana her şeyi anlatacağım. Fakat şuan değil tamam mı, önce uzan. İlaçlar gelecek birazdan.. onları içmen gerekiyor. zorlu bir beyin ameliyatı geçirdin, şuan ise geçici bir hafıza kaybı yaşıyorsun. Az önceki adamlar hepsi senin dostun, içlerinden biri ise kuzenin anladın mı? "

Beni sonuna kadar dinledi ardından başını onaylarcasına salladı.

" Ben hiçbir şey hatırlamıyorum, siz peki? siz kimsiniz? "