Doktor Civanım // • HyunHo •

•28

Hi!💗🐾

----

Odamda bulunan beylere baktım. Chan , Seung, Felix, Hyunjin, Jeongin hatta Changbin bile buradaydı. Hyunjin'in ameliyatı hakkında günlerce konuşmuş ve karar almıştık. Herkes hem fikirdi. Ameliyat bugün yapılacaktı. Son kez bir araya geldiğimiz sırada odaya onlar dışında kimsenin girmemesi için kapıyı kapatıp yerime geçtim. Herkes bir köşede oturuyordu.

" Sonuç nedir, ameliyat bugün olacak değil mi?"

Changbin'in sesindeki korku ile sorduğu şey üzerine Felix ona dönmüş " Evet.." demişti. Bu da hâlâ şu çocuğa yanık...

Hyunjin sessiz sakin yerinde oturuyordu. Derin bir nefes alıp onlara baktım.

" Şimdi şöyle. Dediğimiz gibi ameliyat bugün yapılacak. Kolay ve kısa bir ameliyat değil, bunu hepimiz biliyoruz. Korku yok panik hiç yok.
Sadece başarılı bir şekilde bitirelim istiyorum. Benimle birlikte girebilecek sizden bir tek Chan var o kadar. Gerisi kendi işleri ile ilgilenirken ameliyatı halledebiliriz. Telaş yapmayın...
Onun dışında benimle birlikte birkaç yabancı arkadaşım da girecek size zaten bahsetmiştim. Her şey tamam olduğuna göre çıkabilirsiniz beyler."

Herkes beni pür dikkat dinlemiş ardından Jeongin üzgün bir şekilde
" Nedense korkuyorum.." demişti.

" Korku ve panik yok demiştim jejo, halledeceğiz çıkın hadi."

Herkes ayaklanmış ve birkaç bir şey söyleye söyleye bir bir çıkmıştı. En son Hyunjin ayağa kalktığı sırada ona baktım.
" Kal sen. "

Bana dönmüş ve başıyla onaylarken tekrar oturmuştu. Felix odaya geri dönmüş" Lan hyunie gelsene! " demişti.

" Kalıyorum ben.."

" Mmm ameliyat öncesi fan fini fin fon ha!!!"

" Felix çık dostum.."

" Tamam aa bu ne sabırsızlık başlayın isterseniz ben bakmıyorum!! "

Hyunjin derin bir nefes almış" Hyung, Changbin hyung geliyor sanırım..." demişti.

" Ne hani nerede? of kurban olduğum!!"

" Benim odama gidiyor koş koş!!"

Hızla kapıyı kapatıp çıktığı sırada ikimizi de güldürmeyi başarmıştı. Birkaç dakika sessizlik hakim oldu, sonrasında işlerimi bırakıp ona döndüm.

" Yanıma gel."

Ayağa kalkmış yavaş yavaş yanıma gelip masaya yaslanmıştı. Arada bir titreyen elleri çarpıyordu gözüme. Ne kadar yorgun gözüküyordu bir bilseniz.. o enerjiden eser yoktu.

Bir şey diyeceğimi bildiği için benden önce davranıp söze girdi.

" Min.. korkuyorum."

Derin bir iç çekiş.
Ellerini tuttum ve gözlerine baktım. Belliydi iyi değildi, ellerimin altında korkudan zor konuşuyordu. Korkuyordu, kalbi yerinden çıkacak kadar korkuyordu..onu böyle gördükçe elimden gelenin de iyisini yapmak zorunda olduğumu biliyordum.

Kötü şeyler olabilirdi, risk fazlaydı. Onun kadar olmasa da içimde korku vardı. Ellerimin altındaki bu kutsal güzelliğe zarar gelebilirdi.

" Sana daha kaç kere diyeceğim. Korkacak hiçbir şey yok Hyunjin, sadece bir ameliyat."

" Biliyorum fakat nasıl dayanacağım? bu korku beni öldürüyor."

Geriye yaslanıp ellerini bıraktım. Sesi titriyordu.