Doktor Civanım // • HyunHo •

7•

Minho

Yumuşak dudaklarını dudaklarıma bastırıp birkaç saniye sonra geri çekilmesi, ve " Krem için, teşekkürler." demesinin üzerinden günler geçti.
O gece ona hiçbir şey demeden evime dönmek zorunda kalmıştım.
Çünkü zaten hiçbir şey diyemezdim, geri çekildiği sırada aptal aptal gülümsemiş ve koşa koşa içeri girmişti.

Ondan sonraki günlerde çokta olmasa eskisi gibi konuşmuştuk. O gece sarhoş olduğu için yaptığı şeyi tabii ki  hatırlamıyordu. Benim hatırlamam yetmez miydi zaten? neden beni öpüp bana kendimi tekrar sorgulattın gerizekalı!

Odamda işlerim ile ilgilenirken bir yandan Eun'u aramış ve kahve istemiştim. Birkaç saat sonra ameliyatım vardı. Dinç olmam gerekirdi.

Kalemi parmaklarım arasında gezdirip bir yandan önümdeki bilgileri okuyor, ve kahvemin gelmesini bekliyordum. Bir kahve göndermek bu kadar zor olamazdı!!!

Kapının açılması üzerine oraya bakmış, ve elinde kahve ile giren Hyunjin'e odaklanmıştım. Eun getirir sanmıştım.
Gelip kahveyi önüme bırakmış ve gülümseyerek konuşmaya başlamıştı.

" Nasıl gidiyor doktor?"

" Gitmiyor.."

" Neden? Bir sorun mu var?"

" Felix'den almam gereken bir dosya vardı, unuttum. Üstelik kopyası yok, Şuan bilgileri tekrar geçirmem gerekiyor, odaklanamıyorum bile."

" Bay Felix bugün izinli değil mi ?"

" Evet maalesef.. "

" Ben gidip alabilirim. "

" Gerek yok telefonlarıma dönse internet üzerinden atmasını isteyeceğim de işte yatıyor kesin gerizekalı."

Birkaç saniye düşünür gibi yapmış ardından, " Beş dakika bekler misiniz?" diyip koşa koşa çıkmıştı.

Ne yapmaya çalışıyor asla anlamıyorum, umursamadan kahvemi içmeye başladım. En azından kendime geleyim..

Birkaç dakika sonra tıklanmadan açılan kapının ardında beliren Hyunjin nefes nefese içeri girmiş ve masanın yanına gelip elindeki dosyayı önüme bırakmıştı.

" Ne bu?"

" İstediğiniz dosya?"

Elini masaya koymuş derin derin nefes almıştı.

" Siktir Hyunjin nereden buldun bunu?"

" Buldum bir şekilde."

" Felix'e mi gittin?"

" Bende kalsın orası."

Hızla ayağa kalkıp fark etmeden ona sarılmıştım.

" Teşekkür ederim."

Sarıldığım için şaşırmış gibi karşılık vermişti.
Birkaç saniye sonra geri çekildiğim sırada kafasına pat pat yapmış tekrar teşekkür edip yerime oturmuştum. Şu an daha mutlu olabilir miydim zannetmiyorum..

O da beklemeden masanın kenarına yaslanmıştı.

" Belki ben böyle teşekkür etmenizi istemiyorum?"

Gülerek dosyayı incelerken konuşmaya başlamıştım.

" Ne istiyorsun aptal. Ne istersen o?"

" Evime gelin, ve benimle için."

" Hyunjin..."

" Hayır demeyin lütfen."

" İçmenin pek sağlıklı olduğunu düşünmüyorum."