Doktor Civanım // • HyunHo •

•23

Selamlar! Zaten hazır olan bölümler yüzünden sizi bekltmek istemedim
İyi okumalar diliyorum!
Bölümler daha sık gelecektir sanırım 😚 tabii bu size bağlı ama neyse...

---
Minho
---

---
Aşağıya indiğim sırada gördüğüm simalar nasıl da benziyordu Hyunjin'e, güzelliğini annesinden aldığı aşikardı. Salona geçmiş, önlerinde saygıyla eğilmiştim. Evet başlıyoruz.

" Omo sen kesinlikle o çocuksun!!"

" Ah anlamadım efendim?"

Babası karşısındaki koltuğu işaret etmiş " Otur da öyle konuşalım evlat." demişti. Bir anne - babanın karşısında nasıl davranılır pek bilmiyordum. Bu yüzden sadece saygımı korumaya çalışacağım.

Onları başımla onaylarken koltuğa geçmiştim. Beni baştan aşağıya süzdükten sonra delici bakışları sonunda yüzümü bulmuştu.

" Ne yakışıklı bir oğlan.."

" Yüz hatları gayet güzel."

Heyyy bende buradayım!!! Utanmam mı gerekiyor bilmiyorum fakat hiçbir şey diyemedim. Annesi stres olduğumu anlamıştı sanırım, gülümserken bana bakmış ve konuşmaya başlamıştı.

" Ah tanışalım o zaman." evet bunu demelerinin üzerine yaklaşık beş dakika geçti. Hâlâ kendilerini anlatıyorlar.. Hyunjin'in konuşmasının kimden geldiği de belliydi. Ne konuşkan bir aile... Tanrım, başa çıkabilmek çok zor.

" Sen kimsin nesin, gerçi Hyunjin az çok anlattı fakat senden de duyalım!"

Sonunda söz hakkını bana geçmesi üzerine derin bir nefes almış ve konuşmaya başlamıştım..

" Lee Minho efendim. 26 yaşımdayım.. ve Mary's hastanesinde beyin cerrahıyım. "

" Ah ailen ?"

Neden herkes şunu sormak zorunda ki.

" Ailem yok efendim."

" Nasıl yok öldüler mi? ah çocuğum başın sağolsun. "

" Hayır hayır, yani bilmiyorum. Kendimi bildim bileli yoklar. Bu kadar. "

" Anladım üzgünüm bunu atlamışım. Hyunjin ile sevgili misiniz?"

Aniden sorduğu soru resmen yutkunmama sebebiyet vermişti. Ne alakası var?. Öyle bir halimiz var da benim mi haberim yok ( yazar notu: minho'yu topluca si -)

" Ne? ah yok hayır değiliz.. "

" Oğlumu kendine aşık ettin ama! "

Babasının resmen isyan edişi üzerine" Ben mi dedim bana aşık olsun?"  diye karşılık verecektim ki Hyunjin'in sesi ile birlikte aşağı inmesi, ailesine sarılıp yanıma geçmesi bir olmuştu.

" İyi misin doktor?, çok sorgulandın mı?"

Yok canım ne alakası var.
Başımı hayır anlamında sallamış olmama rağmen alttan alttan ne demek istediğimi anladığı için gülüp onlara dönmüştü.

" Kraliçem lütfen gelir gelmez yormayın.."

" Sen karışma küçük prensim. Ah evet nerede kalmıştık?. Oğlumu kendine aşık ettin mi demiştin hayatım? Sanırım evet evet!"

" Ne?" Hyunjin'in kahkahasının ardından derin bir nefes almış ve

" Evet öyle oldu sanırım." diye karşılık vermiştim. Tanrım ne garip bir ortam.. kapı çalınca kurtulduğumu hissetim fakat gelen Jeongin idi... Evet al birini vur ötekine..