Doktor Civanım // • HyunHo •

8•

Minho

---

Ertesi gün hastaneye geldiğim sırada yüzüme bile bakmıyordu. Daha doğrusu belki de bakamıyordu. Çünkü ne zaman karşı karşıya gelsek kaçıp gidiyor, benimle asla konuşmuyordu.

Belki bir şeyler hatırlıyor olabileceğini düşündüm, ama ben aşırı içmememe rağmen az biraz hatırlıyordum, o neredeyse bir şişeyi kafasına dikti nasıl hatırlar?.

Bunlar asıl düşünmem gereken şeyler değildi, ben neden ona izin vermiştim?. Neden ona ayak uydurmuştum..?
Kendi içimde bunlar ile boğuşurken Felix gelip beni kolumdan tutmuş ve saatlerdir içerisinde buldunuğum artık hücre olarak nitelendireceği odadan çıkarmıştı.

" Ne oldu?"

" Öldün sandık. Çık artık şu odadan abi!"

Derin bir nefes alıp ellerimi cebime koydum.
Birlikte aşağıya yürümeye başladık..

" Dün gece ne oldu? , ne bu mod?"

" Nasıl yani?"

" Bir şey olmuş belli. Sakın inkar etme sesinden anlıyorum ben senin.. Ayrıca boynundaki iz tam olarak nedir  canım benim? "

Dediği şeyin üzerine birkaç saniye durup beynimi zorladım. Isırık.
Hyunjin'in eseri olan ısırık, evet bu kadar ileri gittik.
Kapattığımı düşünüyordum..

" Felix susacak mısın??"

" Açıkla yoksa hastanede ne kadar iğne varsa sana sokarım! "

" O nasıl tehtid oğlum? "

" Doktorum ben ne bekliyorsun ağzına acı biber mi süreyim?. Söyle hadi!"

Onun yoğun ısrarı üzerine olayı az biraz anlatmak zorunda kaldım. Çığlık çığlığa dinledi resmen... Başıma büyük bela aldığımın farkındayım ama yapacak bir şey yok ona söylemek zorundaydım.. Zaten er yada geç her şeyi anlıyordu beyefendi.

Acile girdiğimiz sırada zorla olsa da durdu.

" Heeeeello milleeeett hastanenin en yakışıklı doktoru geldi!!!"

" Ah bay Min hoş geldiniz.."

" Eun! Kendimden bahsediyorum!"

" Pardon siz en yakışıklı deyince-"

" Atın bunu zindana."

Gülerek arka tarafa geçmiştik. Mola zamanı yaklaşıyordu. Yemekler gelmiş, yenilecek alan hazırlanmaya başlamıştı. Gözümü etrafta gezdirirken Hyunjin'e baktım.

Küçük bir çocuğa aşı yapıyordu. Daha doğrusu yapmak için ona yalvarıyor gibi duruyordu..
Yanlarına gidip dinlediğimde konuşmalarını anladım. Henüz beni fark etmiş değildi.

" Hadi ama Yewon-ah sadece gözlerini kapat söz veriyorum acımayacak."

" Hayır istemiyorum!"

" Lütfen, hem bak bu benim yaptığım ilk aşı, çok şanslısın."

" Korkutuyorsun beni istemiyorum!"

" Ah cidden. Sen korku görmemişsin, diğer hemşireler pat diye yapıyor, çocuklar ses bile edemiyor. Sen neden böylesin, çünkü ben çok iyi niyetliyim. İyi tamam yapmıyorum, hasta kal, canın acısın."

Kız ağlamaya başlayınca tedirgin bir şekilde ona yaklaşıp iğneyi bırakmış ve sarılmıştı.

" Hey hey hey lütfen ağlama, gerçekten şaka yaptım. Bak annen gelecek birazdan, hadi beni dinle lütfen.. "