Doktor Civanım // • HyunHo •

•18

Bir şıklık yapıp erken yb attım yazarınız8n kıymetini bilin lütfen..
Kendimi iyi hissetmediğim zamanlar ( e her zaman aa) bölüm atabilecek gibi hissediyorum yorumlarınız çok komik ve güzel
İyi okumalar diliyorum. 💗

Minho
---
💙
---

" Eun aşı var seni çağırıyorlar!!"

" Sağol doktor gittim ben."

Acile girdiğim sırada Eun ile ayaküstü konuşmuş, sonrasında diğerlerinin yanına gitmiştim. Felix ve Hyunjin yan yana oturmuş konuşuyordu. Hyunjin üçüncü güne rağmen hâlâ yüzüme bakmamıştı... Hâlâ?.

Bu onun için zor olmalıydı, ki başıma bela olmadan nasıl dayandı bilmiyorum. Fakat beni gördüğü yerden gidiyor, gözlerini devirip asla konuşmuyordu.

Onların yanına gittiğim sırada yine ayrılmış ve aşı yapılacak alana girmişti.

" Hâlâ yüzüne bakmıyor anlaşılan.."

" Hiç deme ne dedim sanki?"

" Alınmış olabilir dostum."

" Bu kadar fazla mı? Her neyse."

" Gel yemek yiyelim..."

Felix'in peşine takıldığım sırada diğerlerinin yanına geçmiştik. Jisung ortalarda yoktu. Yerime oturduğum sırada Hyunjin tek boş olan yerin yanım olduğunu anlayınca bana bakmış, ardından önüne dönüp Eun'a bir şeyler söylemiş ve onu yanıma gönderip onun yerini almıştı.. yok artık!

" Oww.."

" Tek kelime etme."

" Tamam tamam susuyorum.. "
Anında moda giren Felix'i hemencecik susturdum.

Yemekler geldiği sırada herkes yemeye başlamıştı.. çok aç hissetmediğim için sadece kahve içtim. Gözüm arada bir kızlarla konuşup gülüşen Hyunjin'e takılıyordu..

" Jinnie sende mi oradan mezunsun?"

" Ah maalesef... "

" Şu kel hocayı biliyorsun değil mi?!"

" Bilmez olur muyum, seneler boyunca adam beni salmadı ki!"

" Tam bir belaydı..."

Kızlardan biriyle çok rahat bir şekilde konuşup bizlere hiç bakmıyordu bile.

" Millet." sesimin üzerine hepsi bana dönmüştü. Ne diyeceğim şimdi...

" Yemeklerinizle ilgilenin ,yeni ilaçlar geliyor yoğun bir gün olacak dinç olmalısınız. "

" Tamamdır doktor."

" Sağol doktor."

Birkaçının sesi üzerine herkes yine kendi işine bakmıştı.

Ayağa kalkıp kahvemi bırakmış ve Hyunjin'e dönüp konuşmaya başlamıştım..

" Hyunjin... "

Sesimi duyması ile bana bakmış oldukça resmi bir şekilde" Efendim doktor Min.. " demişti. Ne bu gereksiz resmiyet?.

" Hastane dosyanı al ve odama çık."

" Neden? "

Normalde olsa sorgulamaz onu odaya başka şeyler için çağırdığımı düşünür ve benden önce çıkardı.. ama şuan o kadar ciddiydi ki...

" Öğrenirsin , hadi."

Ondan önce acilden çıkmamın üzerine arkada büyük bir dedikodu malzemesi bırakmış ve öyle asansörün önüne gelmiştim. Birkaç saniye beklemiş olmama rağmen gelmedi. Binip odama çıktığım sırada masamın başına geçmiş ve o gelene kadar işlerime koyulmuştum.