Doktor Civanım // • HyunHo •

4•

-Minho -
--

O gece bana dediği şeyin üzerine nedensizce dakikalar boyunca düşündüm, bu bir iltifat mıydı? Evet. Hoşuma gitti mi ? Neden gitmesin?.

Bunları umursamadan geçirdiğim kaçıncı saat bilmiyorum ama masa başından çalışmaktan yorulmuş bir hâlde kalktım ayağa. Gömleğimin kolunu hafif yukarı kaldırıp saate baktığımda 16:42 olduğunu görmüş ve odadan öyle çıkmıştım.

Sabah çok bir şey yemediğim için aç hissediyordum, acaba bizim aptal ne yapıyor.?

Birkaç dakika içerisinde acile inmiştim, kimseye bir şey demeden bir süre durup etrafı izledim.

" Hyunjin, enjektör lütfen.."

" Hyunjin-ah buraya bakar mısın?"

" Pansuman yapılması gerekiyor birini gönderin lütfen, kim boşta? Hyunjin gelebilir misin??"

Hyunjin onlara yetişmek için bir oraya bir buraya koşturuyor, adeta karınca gibi çalışıyordu. Aferin aptal çocuk adam oluyorsun.

Eni sonu olduğu yerde ufak çaplı bir çığlık atmış,

" Ahtapot olduğumu düşünmüyorum, lütfen beklemeyi öğrenin.." diye isyan edip bir diğer tarafa koşmuştu.

Gülerek Eun'un yanına geçmiştim.

" Bir şey mi oldu doktor?"

" Ah hayır, sıkıldım yukarıda.. nasıl işe yarıyor mu bizimki?"

" Hyunjin mi?"

" Hm hm."

" Ne yalan söyleyeyim, baya yorduk kendisini."

" Devam edin alışır böylece.."

" Sen hiç merak etme!"

Hyunjin beni fark etmiş koşa koşa yanıma gelip koluma yapışmıştı.

" Doktor kurtar beni."

Attığım küçük kahkahanın ardından ona bakmıştım. Aptal bir bebek.

" Ne o pes mi ediyorsun?"

" Bunlar beni ahtapot zannediyor, iki kolum var. Yetişemiyorum, yemek bile yemedim açım doktor, düşüp bayılırsam dururlar mı? "

" Bilmem denemek lazım."

Dediğim şeyin üzerine hiç çekinmeden saniyeler içinde kendisini yere atmıştı. Güzel rol yapıyorsun evet.

" Hyunjin kalk tamam ara ver biraz."

Biraz bekleyip gülmemin üzerine hızla ayaklanmış ve tekrar bana tutunmaya çalışmıştı.

" Sakin. O kadar mı yoruldun?"

" Kahvaltı yapmadım, erken geldim sadece kahve içtim, açım aç ölüyorum ben ya!"

İsyan ede ede konuşurken kolundan tutup acilden çıkarmadan önce Eun'a döndüm,

" Eun-shi birazdan mesaj atacağım sana , yemekleri odama gönder."

Eun kısaca başıyla onaylamış ve ben acilden öyle çıkmıştım.
Bizim aptal hâlâ kendinde değildi. Asansöre bindiğimiz sırada başını omzuma yasladı. Gideceğimiz katın düğmesine bastıktan sonra döndüm ona.

" Ne diye kendini bu kadar aç bıraktın?"

" Yemek yemeye fırsatım oldu mu sizce?"

" Olur ilk günlerde böyle şeyler, ne olursa olsun sağlığına dikkat et ama , bu hâlde işin daha zor olur. " Bana cevap verecekti ki asansör durunca geri çekilip indi.