ანგელოზის ბედისწერა/선택된 것🌓(დასრულებული)

31 თავი."საკურას ხე"

-კარგი ესიგი-მდივანზე ვკალათდები და ჩემს მიერ შეგროვებული იმფორმაციის ლიზასთვის გაცნობას ვიწყებ, რომელიც ტკბილეულით ირთობდა თავს-რომელი არსებებით დავიწყო?

-ვამპირები-წამოიძახა ლეამ-სრული ამბავი მინდა.

-კარგი იყოს ვამპირები-ჩემს დღიურში შესაბამის გვერდს ვპოულობ-ადრე არსებობდა ასეთი ტომი,სახელად ჰარკა, ჩვიდმეტი ათასი წლის წინ...

-ჩვიდემტი ათასი ხო 170 საუკუნე გამოდის?-თვალები ჭყიტა ლეამ-რომ ვუფიქრბი მართლა ბევრია!

-ჰეი აიენი რიმელსაც თანატოლად მიიჩნევდი ორი მილიონი წლისაა-თვალები გადაატრიალა ლიზამ.

-ხო თან ვამპირები ყველაზე ახალგაზრდა არსებები არიან-ამატებს კაი.

-გვაგრძელებ!-მკაცრად ვამბობ-იმ პერიოდში ზებუნებრვი სამყარო არ იყო გამიჯნული ადამიანებისგან, გეჰენასა და ადამიანების სამყაროს შორის კარები ღია იყო.

-ეჰ რა მაგარია-ამოიოხრა ლეამ.

-რა არის მაგარი? ზებუნებრვი სამყაროს ადამიანები მონებად ჰყავდათ გადაქცეული-ჩაიბურტყუნა ლიზამ.

-ამ ტომს თავს გარდაუქმნელი მაქცები დაესხნენ "სისხლიანი მთვარეობისას". მათ მთელი სოფელი ამოჟლიტეს, მხოლოდ თხუთმეტმა მათგანმა მოახერხა გადარჩენა.ხოლო ამ თხუთმეტმა, შურისძიების სახელით, მიიღეს განსაკუთრებული ძალები,შიმშილის სანაცვლოდ.

-აი თურმე რა ყოფილა-თავი დააქნია ლეამ.

-თხუთმეტიდან დღეს ცამეტია ცოცხალი.-ვამატებ.

-თორმეტი-იონჯუნის ხმაზე მზერა მასზე გადამაქვს. ოთახში უდარდელად შემოდის და კაის გვერდით მდივანში ესვენება,ლიზას ტკბილეულის კოლოფიდან მუშტით კამფეტებს იღებს და მათ ჭამას დაზარებული იწყებს-პირველი ათი ათასი წლის წინ მოკვდა,მეორე ექსვი ათასი და მესამე სამი ათასი წლის წინ.-ასრულებს იგი.