ელიონორას პ.ო.ვ
სიბნელე ნელ-ნელა ქრება,ჩემი თვალსაწიერიც იწმინდება და გონს მოვდივარ.
აზრზზე მოსასვლელად გამოძრავებას ვცდილობ,თუმცა მოულოდნელად ვიაზრებ რომ რაღაც მაკავებს.
ხელებზე ვიხედები.ჯაჭვები.ხელები ჯაჟვებით მქონდა შეკრული,ეს ჯაჭვები კი ვიღაცას კედელზე მიემაგრებინა.
-გონს მოხვედი?-მესმის ლეას ხმა და მისკენ ვიყურები.
ჩემგან ხუთ მეტრში ისიც იგივე მდგომარეობაშია.თმები სახეზე ჩამოშლოდა,მაგრამ მის გახეთქილ ტუჩს და აწითლებულ ლოყას მაინც ვამჩნევ.
-ნუნა?კარგად ხარ?-იონჯუნის ანერვიულებულ ხმაზე გონს ნამდვილად ვეგები და მის ძებნას ვიწყებ.
მეორე საკანში ზის ჩვენს გვერდით.საკნენი ისეთივეა,როგორიც გეჰენაში, ჩვენი სასახლის .
მე,ლეა და ბორა ერთ საკანში ვართ.იონჯუნი,კაი და აიენი მეორეში.
-კარგად ხართ?დაჭრილი ხომ არ ხარ?რამე გტკივა?-იონჯუნის თვალიერება დავიწყე.ზედმეტად ავღელდი როცა ის ასეთ მდგომარეობაში დავინახე,შემდეგ კი მოულოდნელად მრისხანების ტალღამ დამიარა.
როგორ გაბედეს ჩემს იონჯუნზე შეხება?უნდათ ცოცხლად გავაძრო ტყავი?
-მე კარგად ვარ ნუნა,როგორც ჩანს ბოლოს გონს შენ მოხვედი-იონჯუნი აშკარად მშვიდად ჩანდა.
-რა მოხდა?
-პირველები ისინი კაიტაცეს-მკაცრად ამბობს და კაი და ლეაზე მანიშნებს.სახეზე აშკარა განრისხება ეწერა.
-მაგრამ ლიზა მაშინ გაიყვანეს,თქვენ რომ მოგიყვანეს-აგრძელებს ლეა ათრთოლებული ხმით-ის კაცი ზედმეტად საშინელ შთაბეჭდილებას ტოვებდა,იქნებ...იქნებ ლიზას...-მოულოდნელად ტირილს იწყებს და სიტყვებს ვერ აბამს-რა საზიზღრობებს გაუკეთებენ და შემდეგ ჩვენც...
-გაჩუმდი ლეა!-ოდნავ ხმამაღლა მომივიდა დაყვირება-ჯობს სლუკუნს შეეშვა და აქედან გასვლაზე იფიქრო.
YOU ARE READING
ანგელოზის ბედისწერა/선택된 것🌓(დასრულებული)
Fantasiსამყარო უამრავ საიდუმლოს ინახავს. მალავს იმ არსებებს, რომლებიც ჩვენს თვალწინ ისე ცხოვრობენ, როგორც ადამიანები. ბავშობიდან მოყოლებული მჯეროდა რომ ამ სამყაროში ჩვენს გარდა სხვა არსებებიც ცხოვრობდნენ. მჯეროდა, რომ მითები მაქციებზე, ჯადოქრებზე ანგელოზებ...
