მოტოციკლეტი სეულის ბნელ ქუჩებს კვეთს და მანქანებს შორის შავი აჩრდილივით იკლაკნება და ქრება.
მალევე ერთ-ერთ მოსახვევში უვლის და ძრავაც გამაყრუებელ გუგუნს წყვეტს.
მოტოციკლეტისტი თავზე ჩაფხუტს იხსნის, იისფრად შეღებილი თმები მხრებამდე ეცემა
ჩაფხუტს მოტოციკლეტზე დებს და შარვლის ჯიმბიდან იარაღს იღებს.თავზე ხმისჩაშობს ადებს და მოზუზუნე ტელეფონზე მწვანე ღილაკს წევს.
ყურსასმენებში მაშინვე ქალის ხმა ჩესმის.
-ამდენხანს სად ხარ?-ისმის ანერვიულებული ხმა
-ჩემგარეშე არ შეხვიდე-პასუხობს მოტოციკლეტისტი და მის წინ არსებული შენობის უკანა გასასვლელს უახლოვდება.
-უკვე შიგნით ვარ და მალე თუ არ მოხვალ მოგკლავ-ტელეფონში მსხვრევის ხმა ისმის.
-რამდენი არიან?
-შვიდი!-ისევ ლეწვის ხმა-უვე ექსვი-ტელეფონი ითიშება.
მოტოციკლეტოსტი გოგო იარაღს შარვალში იდებს და ტყავის ქურთუკით ფარავს.
უკანა კარებს აღებს და ბარში შედის.
ხმაურიანი მუსიკა და მთვრალი ახალგაზრდები ყველგან ირეოდნენ.
თუმცა საცეკვაო მხარის ნაცვლად სამზარეულოსკენ უხვევს საიდანაც ლეწვის ხმა ისმის.
შიგნით შესვლისთანავე იარაღს იღებს და პირველივე შემხვედრს შუბლში უმიზნებს.
-დიდება ლუციფერს-შესძახა გრძელთმიანმა გოგომ და მის მხარეს წამუსულ არსებას სახეში ისე ჩაცხო რომ ადგილზე გათიშა.
-მეგონა დასალევად გახევდი.
-ასეც იყო მაგრამ წარმოგიდგენია-წინ წამოსული მუშტი მოიგერია და სანაცვლოდ მეორე გაუქანა.
იარაღიანმა ხელი მოზომა და ფეხზე მდგომ სამს იარაღით ესროლა.ორმა აიცილა.
-კრიალეს-გრძელთმიანის შელოცვა ორივეს ადგილზე აშეშებს,იისფერთმიანი კი მათ პირდაპირ შუბლში ესვრის.
YOU ARE READING
ანგელოზის ბედისწერა/선택된 것🌓(დასრულებული)
Fantasyსამყარო უამრავ საიდუმლოს ინახავს. მალავს იმ არსებებს, რომლებიც ჩვენს თვალწინ ისე ცხოვრობენ, როგორც ადამიანები. ბავშობიდან მოყოლებული მჯეროდა რომ ამ სამყაროში ჩვენს გარდა სხვა არსებებიც ცხოვრობდნენ. მჯეროდა, რომ მითები მაქციებზე, ჯადოქრებზე ანგელოზებ...
