Más que suerte... || Pablo Gavi [ZAKOŃCZONE]

1.

Obudził mnie krzyk mojego starszego brata, Santiago, który w pokoju obok rozmawiał przez telefon ze swoim przyjacielem Diego. Za oknem mogłam zobaczyć promienie słońca. W sumie co się dziwić w końcu był maj w zawsze słonecznej Barcelonie. Z szafy wyjęłam jasny top i krótkie jeansowe spodenki. Udałam się do łazienki i wykonałam poranną rutynę, po czym udałam się do kuchni  w celu zjedzenia śniadania.  Nie miałam konkretnego planu na dzisiejszy dzień.

- Sophie nie uwierzysz! - krzyczał już ze schodów Santiago.

- Dopóki nie powiesz to nie uwierzę - odpowiedziałam po czy wzięłam łyka karmelowego latte.

- Diego załatwił bilety na mecz Barcelony z Bayernem i idziesz z nami.

- Żartujesz?!

- Nigdy w życiu, idziemy dzisiaj na mecz.

Czyli już mam plan na dzisiejszy dzień.

***

- Możesz się ruszyć, spóźnimy się. - powiedział Santi pukając w drzwi łazienki.

- Już idę - powiedziałam kończąc malować rzęsy.

- No w końcu - powiedział starszy Martinez.

***

Zajęliśmy już miejsce na trybunach tak blisko jak to tylko było możliwe. Dużo osób uważa, że oglądam mecze tylko dla przystojnych chłopaków. Prawda jest tak, że interesuję się piłką nożną, dlatego że i mój brat i mój ojciec pokazali na czym polega istota tego sportu. Nie rozumiem ludzi, którzy uważają inaczej. Podczas meczu dużo się działo. Skończyło się zwycięstwem FC Barcelony.

***

Po meczu kiedy już wychodziłam z Diego i Santiago ze stadionu, ktoś na mnie wpadł, przez co wylądowałam na ziemi. Widząc miny chłopaków mogła wywnioskować, że nie spodziewali się tej osoby tutaj w tym momencie. Osobą, która na mnie wpadła był niejaki Pablo Gavira, jeden z piłkarzy FC Barcelony.

- Przepraszam - powiedział ze słyszalną skruchą w głosie i wystawił w moją stronę dłoń, aby pomóc mi wstać, oczywiście przyjęłam pomoc.

- Nic się nie stało, każdemu się zdarza.

I w taki sposób moim w dotychczas spokojnym życiu pojawił się 18-sto letni piłkarz.

295 Słów