Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Yiğit Merih Şen)
×××××
Gaza bastığım gibi hızlanan arabayla beraber arka koltukta oturan Deniz ve Adine baktım, yüzlerinde oluşan tebessüm ile bende tebessüm ettim.
Yanımda oturan Hüseyin ise halâ aşk acısı çekmeye devam ediyordu. Onun haline üzülüyordum, can dostumu bu şekilde görmek beni üzüyordu.
Arkada Adin ile Deniz arabada yankılanan müziğe eşlik ederken ben Hüseyinle konuşmayı denemiştim tekrardan. "Abi anlatıcak mısın artık ne olduğunu, yoksa cidden kızı bulup kafasına sıkıcam."
"Ben sana bir sıkarın Deha," dedi aniden bana dönerek. "Anlatıcam dediysem anlatıcam, baksana şunkarın haline. Keyifleri bozulmasın diye demiyorum birşey."
Gözlerimi Hüseyine çevirdim. "Sen böyle yapınca benim moralim bozuluyo yanlız." Dedim tekrar yola dönerek.
"Az bekle bi abi." Dedi bir yandan eliyle relax dermiş gibi.
Birşey demedim sadece önümdekj yola odaklandım. Altımdaki Audinin yolda çıkardığı sesler beni koltukta mayıştırıyordu. Yeni ehliyet almanın verdiği rahatlık üzerimdeydi. Artık yakalanma korkusu yoktu.
Sonunda sahile varınca arabayı durdurdum. Dördümüzde arabadan indikten sonra kapıları kilitleyip kayalara doğru ilerledik.
Kayalara oturduktan sonra Deniz çantasından bir votka, bira ve viski çıkarmıştı. Çay servisi yapar gibi bütün hepsini karıştırıp karton bardaklarımıza dökmüştü.
Hüseyin bardağı aldığı gibi bütün hepsini bir dikişte içti. Sonrada buruşturduğu bardağı bir kenara fırlattı.
Uzanıp şak diye kafasına vurdum. "Milas kendine gel!"
"Bu kız neymişte bozmuş seni bu kadar." Dedi Adin bardaktan bir yudum alırken.
"Abi anlatsana ne olduğunu, biz boş yere mi can dostu diyoruz birbirimize. Senin böyle olman bizide üzüyor." Dedi Deniz Hüseyinin sırtını pat patlarken.
"Siz kızı tanımıyorsunuz değil mi?" Dedi üçümüzede tek tek bakarak.
"Yok." Dedik üçümüzde aynı anda.
Hüseyin bir iç çekip anlatmaya başladı. "Bu kızı ben en başından beri seviyorum, bu kız benim iki yıl peşimden koşmuş. Bende uzaktan bundan hoşlanıyordum fakat söyleyemedim işte, araya tatiller girdi okul girdi göremedim ben kızı, ama halâda unutamıyorum bak. Sonunda ben bu kızın okul girişinde gördüm bunu, Canla oturduk bir kenara bir iki kere göz göze falan geldik fakat pek siklemedi herhalde." O duraksayarak anlatırken her kelimesinde kalbime bir hançer darbesi alıyordum. "Neyse işte, onun okul çıkışlarına gitmeye başladım. Sürekli gülerek çıkıyordu okuldan ama beni gördükten sonra yüzü düşüyordu. Bir ara ödevler yüzünden gidemedim, o sıradada bizim Ömeri görmüş bu okul saatini beklerken, parkta. Ömerde bana anlatıyo aga kız çok güzel bakıyodu falan diye, çok kötü oldu içim onun her kelimesinde," durdu biraz söyleyemedi ne söyliycekse. "Abi kız Ömeri seviyormuş artık."
Hüseyinin gözünden akan bir damla yaşı gördüğümde gözüm doldu. Zorlukla, "adı neydi kızın?" Diye sordum.
