Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
××××××
Deha Kurt Şiir.
Pazartesi günü tüm sunumları izlemiştik, aynı şekilde benimkinide. Herkes mızmızlansada sonunda kabul etmişlerdi, çünkü bazılarınınki daha güzeldi. Projede çoğu şeyi ben yapmıştım, sadece Yiğit hoca zorlandığımda yardım etmişti.
"Evet Kerim oturabilirsin," diyerek Kerime yerini gösterdi. "Herkes güzel bir şekilde sunumunu yapmış hepinizi tebrik ediyorum."
"Hocam doğru söyleyin, projeyi siz mi yaptınız yoksa Deha mı?" Arkamı dönüp elime ilk geçen şeyi Yusufa fırlattım.
"Kes lan it!"
"Deha dur bi."
"Ama ibne ne diyor! Çoğu şeyi ben yaptım amına koyim Yiğit hocanız sadece takıldığım yerlerde yardım etti. Yarrak yarrak konuşmayın pertim çıktı amk!"
Hızla çantamı kapıp dışarıya fırladım. Okulun kapısına yürürken diğerlerini beklememiştim bile. Umrumdada değildi zaten.
Çıkışa geldiğimde her zamanki gibi birkaç çocuk kenarda durmuş birilerini bekliyordu. Etrafa bakınırken tanıdık bir yüz görmüştüm.
E Ebrardı bu.
Elinde sigarası ile yanındaki kız ile konuşuyordu, kızda sigara içiyordu. Yanlarına giderken bana döndüler, Ebrarın yanındaki kız gözlerini kısıp bana bakmıştı. Sonrada yüzünü buruşturup geri önüne dönmüştü. Üstüne giydiği adidas takımı, elindeki sigarası ve bacaklarının arasındaki köpek ile tam bir serseroye benziyordu.
Ebrarın yanına geldiğimde bana gülümsemişti. "Oo naber kuzen, çıktın sonunda. Öldün sandık amk." Dediğinde elindeki bitmiş sigarayı yere attı.
"İyidir kuzende," dedikten sonra yanındaki kızı gösterdim gözlerim ile. "Kim bu?"
"Ha Ela bu, ben Dehalara gidiyorum dedim okuldan izin almış geldi oda."
"Selam." Dedim ürkekçe.
"Aleykümselam." Dedi oda sigarayı yere atarak.
Bir anda arkamda hissettiğim varlık ile arkamı döndüm. "Lan Yusufa sinirlendin bizden kaçtın." Dedi Milas kolunu boynuma sararke .
"Ebrar kuzenin geliyorsa gidelim yoksa ben tek mi gideyim?" Kız Milastan o kadar hoşlanmıyordu ki rengi bile solmuştu.
"Lan biz ne konuştuk, sen demedin mi sorun yok benlik diye."
"Varmış demek ki, gidiyorum ben." Hüseyin Elanın kolundan tutup onu durdurdu.
Kız hemen bileğini Hüseyinden kurtardıktan sonra ona bir bakış attı. "Dokunma lan bana." Dedi sert bir şekilde.
