Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Deha Kurt Şiir)
××××××
Kafamı Hamzanın göğüsünden kaldırdıktan sonra gözlerimi ovuşturdum. Elimdeki kitabın kapağını kapandıktan sonra Hamzaya döndüm. Kafasını ağaca yaslamış gözlerini kapamıştı.
Uykuya dalmıştı iki gözümün çiçeği.
Soğuk esen rüzgarda onun sıcak göğüsüne yatmak kadar huzur verici birşey yoktu.
Gözleri yavaşça açılırken çelik gibi soğuk ve bir o kadarda sıcaktı. Gözleri bana kayınca direkt gülümsedi.
"Günaydın." Dedim gülümseyerek. "Kitap o kadar mı sıkıcıydı, niye uyudun?"
"Yalan söyliyim mi?"
"Söyle."
"Çok güzeldi yani bayıldım kitaba."
"Ya aptal." Diyerek koluna vurdum. "Yani ucundan biraz yalan söyleseydin nolcaktı."
"Yalan söylemiş olucaktım."
Hadi canım ya? Ciddimisin amına.
"Şimdi neden Almanca öğretmeni olduğunu anladım." Dedim kitabı çantama atarak. "Eve gitmem lazım, babama sekizde eve gelirim dedim."
"İyi peki öyle olsun." Diyerek çimlerden kalktı.
Tam telefonu cebime atıcakken elimde titredi.
Zemra ime♡ arıyor...
Hassiktir!
Edebiyatçı arıyo.
"Kim o?" Dedi bana sorgulayan bir bakış atarken.
"Hiç, geliyorum ben." Dedim ve ondan uazklaştım.
Aramayı yanıtladım ve telefonu kulağıma götürdüm. "Noldu yine?"
"Vaay beni böyle karşılıyorsun artık demek."
"Hep böyle karşılıyorum ben seni, ne istiyosan çabuk söyle." Dedim arkamsa duran Hamzaya bakarak.
"Sadece seni sevdiğimi söylemen için aradım bebeğim."
"Ya cidden şimdi mi, tamam hadi bende seni seviyorum kapat." Biraz durdum. "Lan, hayır bak yanlış söyeldim. Sevmiyorum yani aslında seviyorum ama o anlamda değil."
"Ben anladım anlayacağımı yavrum teşekkür ederim." Diyerek telefonu yüzüme kapadı.
Daha ne olduğunu anlamayarak önüme döndüm ve Hamzanın yanına ilerledim.
"Kimdi o?" Diye sertçe sorguladı tekrardan.
"Ebrar." Dedim gülümseyerek.
"Bu Ebrarda hep böyle anlarda arar he." Dedi iç çekerek.
