Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Atilla Meriç Şen)
××××××
Sıradan kafamı kaldırıp tarih hocamız olan Bengü hocaya baktığımda oda elinde tahta kalemiyle bana bakıyordu.
"Böldüm mü Deha? Uyandın mı güzellik uykundan?"
"Ama hocam uyumamıştım ki, iki dakika kafamı yasladım sadece." Diyerek kendimi korumaya aldım, bu hocanın benimle alıp veremediği bir şey vardı ama anlayamıyordum.
"Birdaha uyuduğunu görmeyeyim Deha."
Oflayarak yanımdaki kıza döndüm, defterinde birşeyler çizip karalıyordu. Hemen çaprazımdaki Denize baktığımda Bengü hocayı dinliyordu, Hüseyin ise en arka sırada uyuyordu.
Aynen özel okul aynen.
En ön sıralarda olduğum için telefonuda açamıyordum, kısacası kalmıştım bir vücut parçası gibi.
Tam yüksek sesli bir şekilde oflayacakken zilin çalması ile durdurdum kendimi. Bengü hoca izin verdikten sonra herkes ayaklanmış, çoğu kişi dışarı çıkarken bi okadarıda sınıfta kalmıştı.
Deniz yanıma gelirken Milasın yokluğunu fark edip arkamızı döndüğümüzde hâlâ uyuyordu.
"Uyandıriyim mi?" Diye sorduğumda Milastan gözlerimi çekip Denize baktım.
"Uyandırmayalım bence, erken uyanmış çocuk babası yüzünden. Bide okul çıkışı gidicez biryerlere. Kalsın uyusun bebeğim." Sondaki sevgi sözcüğü yüzümde bir gülümsemeye sebep oldu.
"Ne kadar güzel sevgilisiniz siz öyle ya." Diyerek güldüm.
"Sevgiliden öte bizim aşkımız!" Diyerek atıldı oda gülerek.
Kadrajıma giren çocuğa gözüm kaydı aniden. Kollarına kadar dövmelerle kaplıydı resmen, ben matematik defterimi bu kadar doldurmamıştım.
"Affedersin," diyerek geldi üstüme. "Yiğit hoca nerde acaba gördünüz mü?"
Kaşlarım çatıldı, bizden büyük duruyordu. Üniversite öğrencisi gibiydi. Neden Yiğiti soruyordu ki!
"Yiğit mi, Yiğit hoca yani. Neden soruyorsun ki, ben nerden bileyim. Hani bilirim elbette, sonuçta şey," ne saçmaladın Deha! "Ya bilmiyorum işte!"
Çocuk gülümseyerek, "peki tamam iyi dersler." Diyerek çıktı sınıftan.
"Kim lan bu!" Dedim ayağa kalkarak. "Çok yakışıklıymış." Derken sesim düşmüş, küçük Emrah gibi boynumu bükmüştüm.
