Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Hic tahmin edemeyeceginiz seyelr olucak bolumde keyifli okumalar😽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Yiğit Şen)
-
Kafam karışmış bir şekilde tahtada yazan işlemlere baktım, tekrardan bir of çekip defterime geri döndüm. Kafamı sıraya koyarak matematiği anlamak için dua etmeye başladım.
"Deha sen matematiğin icat edildiğini biliyor musun?" Ayıp oluyor ama.
"Elhamdülillah ondan haberim var hocam." Hoca sabır dilenerek önüne geri döndü.
Birkaç dakika sonra herkes -ben hariç- işlemleri çözmüş bir şekilde hocanın anlatmasını bekliyordu. Aniden dışarıdan gelen bağırma sesleri ile herkes kapıya döndüm.
"Hocam n'oluyor?" Dedi sınıftan biri.
Gerçekten şiddetli bağırışlardı, okul sarsılıyordu resmen. "Yiğit hocam! Lütfen bu konuyu daha sakin bir sekilde odamda konuşalım!" Duyduğumuz müdürün sesi ile Gözde hoca hemen dışarıya fırladı.
Yiğit hoca ile müdürün arasında geçen ne olabilirdi ki en fazla?
Kafamı sıra arkadaşım Ceyline çevirdim. "Ne oluyor dersin?"
"Valla bilmiyorum Yiğit hoca ikinci haftasından birşey yapmamıştır bence." Ona katılarak kafamı salladım.
Önüme döndüğümde içimde bir korku vardı.
Neden bu kadar sinirliydi?
××××
Sınıf kapısını arkaya yasladıktan sonra ilerleyen Yiğit hocayı fark ettim. Yanına gitse miydim?
"Hocam bir dakika!" Diye durdurdum, ne diyecektim ki şimdi?
"Söyliyceğin ne varsa sonra söyle, Deha."
"Hocam ama lütfen," dediğimde durdu. "Sadece müdürle neden tartıştığınızı sormak istedim."
"Karışık konu tatlım, söyleyemem." Yine tam gidecekken kolundan tuttum.
"Bu kadar özel olsaydı koridorda ulu orta bağırışmazdınız, yani yanlış anlamayın çokta büyük sayılmazsınız benimle paylaşabilirsin. İnsanların dedikodusunu yaymam." Kolundaki, ince uzun parmaklarımı tuttu ve yavaşça geri çekti.
İğreniyor muydu benden!
"Belki başka bir gün, ama şimdi değil. Kafa dağıtmaya ihtiyacım var," anlayışla geri bir adım attım. "Bu arada iğrenmiyorum senden, çok güzel bir çocuksun iğrenmem emin ol." Göz kırpıp ilerledi.
