Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Asena Hira Çakır)
××××××××××
Mutlu mutlu gelmiştim yine bu eve. Yavaş ve endişe dolu adımlarımı kocaman kapıya doğru attım, önünde durunca bir nefes verdim ve zili çaldım. Bekledim biraz, yani birazda denemez. İki üç dakika geçti aradan sonra açıldı kapı.
Kafamı kaldırıp Hamzayı görmeyi bekledim fakat beklediğim olmamıştı, kaşlarım çatıkken alttan bir ses geldi. "Kismin ki sen?" Kafamı çeviddim sese. Küçük bir kız çocuğu duruyordu karşımda, Hamza küçülmüşte kız çocuğu olmuş gibiydi.
"Asıl sen kimsin? Hamza nerde?" Dedim yamuk bir gülümsemeyle. O yanaklar kaç kilo ya?
"Hazma..." daha ismini bile söyleyemiyordu ama ben Hamzayı esir aldığını falan düşünmeye başlamıştım. "Eee yukayda osadına titti." Göz devirdim, nasıl anlaşabilecektim ben bununla.
"İçeriye girebilir miyim peki ona bakmaya?"
Direkt çattı kaşlarını. "Hayıy!" Dedi kendince sert bir ses ile. "O bana kismeye kapıtı açma dedi." Durdu biraz, "ayy," dedi suçluluk duygusuyla. "Açtım ki dimi ben şimdi?"
Güldüm. "Evet açtın," dediğimde suratı asıldı. "Ama ben yabancı değilim, Hamza tanıyor beni."
O tam bieşey diyecekken arkadan Hamzanın sesini duydum. "Hira kim o kızım? Niye açtın kapıyı?" Kızım? Kızım!
"Aha gelydi!" Dedi arkasındaki adamı gösterirken.
"Ee Deha," dedi buruk bir sırıtmayla. "Hoşgeldin..." durdu. "Niye geldin?"
"Harbi neden geldim ki ben?" Dedim hızla. "Gidiyim ben." Diyerek gitmeye yeltendim. Kolumdan tutup engelledi.
"Ya dur bir dakika," yanındaki kıza döndü. "Bak Hakki seni istiyomuş koş ona bak sen." Küçük kız heycanla yanımızdan ayrılırken ben ona bakakaldım.
Ne iş çeviriyordu bu?
Hani başka birşeyler kafamda kurmuştumda olmadı bu.
"Gel içeriye anlatayım lütfen Deha yanlış anladın."
"Yok," dedim tok bir sesle. "Gerek yok, açıklama, istemem." Bana birşey diyecekken tekrar konuştum. "Kimim ki ben anlatıyorsun bana birşey, sus, söyleme. Ağzını bile açmana gerek yok."
Arkamı dönüp gidecekken sertçe tuttu bileğimden, afallayıp bakışlarımı ona çevirdim.
"Ya bi' dursana sen! Hemen celallenip gidiyorsun sonra böyle böyle bozuluyor aramız," haklıydı ama şu an ne yapabilirdim ki? "Hadi gel balım."
