Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Yiğit Merih Şen)
×××××
"Ben sana ne diyorum," Dedi yüzüme yüzüme bağırarak. "O adamdan uzak durucaksın Deha, nokta!
"Ama Yiğit,"
"Ulan sikmişim Yiğitini," diyerek böldü sözümü. "Lan ben daha sana dokunmaya kıyamazken nasıl vuruyor o sana, nasıl!?"
"Tamam bağırma artık, acımadı zaten canım."
"Canının acımadığı iyi olmuş, eğer bedeninde bir kızarıklık yada morluk görseydim yemin ederim ki öldürürdüm onu." Derken hâlâ siniri geçmemiş, ordan oraya yürüyüp duruyordu.
Ona olan biteni anlatmıştım. Evet herşey benim yüzümden olmuştu, kendim kaşınmıştım. Fakat yapabilecek birşeyim yok, bilmiyordum böyle bir tepki vereceğini.
"Dur artık başım dönüyor," diyerek uyardım içime kaçan sesimle. "Fazla sinirlendin, sakin ol biraz." Ben konuşurken oda kendini hemen yanıma bırakmıştı.
"Yavrum nasıl sakin olabilirim lütfen yapma," dedikten sonra kolunu omzuma attı. Hemen ona daha çok yaklaşıp sırnaştım. "Daha bu bedene ben bile tam olarak dokunmamışken onun sana bu şekilde davranması tabikide hoşuma gitmiyor."
"Anlıyorum," dedim yüzüne bakarak. "Ama biraz sakin olmaya çalış, bak ben iyiyim senin yanındayım, birşeyim yok. Başka birşey düşünme artık."
O ise bana sadece içinde sinir barından bir bakış atarak cevap vermişti.
.......
"Dehaa," diye yerimde sarsılınca düşüncelerimden ayrılmak istedim fakat olmadı. En son Milasın, "Kurt!" Diye bağırması ile kendime geldim.
"Geldiim, burdayım." Dedim gözlerimi ovuşturarak. Şu sıralar sürekli bir yere dalmak gibi huylarım vardı.
"Eski Dehayı özledik be abi," gözlerimi serbest bırakarak Denize döndüm.
"Çok fazla sosyal medyadasın," Milasa döndüm konuşmasıyla. "Ek olarakta çok ruhsuzsun, Deha Kurt bu değil, soyadın gibi yaşa dedik sen dram romanına bağladın. Olmuyo böyle."
İyi konuşuyordu, güzel konuşuyorduda ben Adine kesilmişim. Elindeki bira şişesini döndürüp inceliyordu. Bana soğuk davranıyordu ve galiba birşeyleri çakmıştı.
Milasla Deniz kime baktığımı anlayınca aniden suratları değişti. "Ne oluyor lan!" Dedi Deniz aniden çıkışarak. Adin ona cevap vermeyince Milas bu sefer onu dürterek, "sana diyo'z alo!" Diye çıkışmıştı.
"Bana sormayın, Kurt'a sorun. O daha iyi bilir, sonuçta her hikayedeki baş kahraman o ya." Sözleri ağırdı ama bağırır bir sesi yoktu, gayet sakindi aksine.
Adin bana dönünce yanımızdaki iki çift göz bizi izliyordu, ne olcağını izliyorlardı. "Söyleyeyim mi? Arkadaş ortamından olmak mı istiyorsun?"
"Adin, ne diyosun oğlum sen!" Dedi Deniz Adin'in omuzunu dürterek. "Ne ortamdan olması, biz Dehaya söz vermedik mi o gün. Ne olursa olsun sırtımızı dönmyeceğiz diye?"
"Boşver, bırak abi," dedim elimdeki şişeden bid yudum daha alarak. "Ben kimseye laf yapıpte ne kalmasını, nede gitmesini engellerim. Kendi kafasında demekki tartmış düşünmüş bırak ne yapıyorsa yapsın."
"Ulan, herşeye sustum ama susmam buna. Sen değil misin eski sevgilimi ayartıp 1 ay çıkan, sen değil misin Kerime olan ilgimi bilip Kerimle yakınlaşan, lan sen değil misin benim arkadaşlarımı bana düşman eden kulübesiz köpek!" Dediği an son kelimelerini idrak etmeye çalıştım.
"Ne diyorsun lan sen?" Dedim anlamayarak yüzüne boş boş bakarak.
"Ulan arkadaşımsın dedim sustum herşeye ama burama kadar geldi Deha yeter artık," dediğinde dolan gözlerini fark ettim, göz kırptığı an gözünden düşen yaşı gördüm.
Baktım yüzüne, gözyaşları nedeniyle dahada duygusallaşmış ve daha çok gözyaşı döküyordü. Ona baktığımda saydığı her hata gözümün önüne geldi. Yaptığım her davranış, ağzımdan çıkan her laf, kullandığım her kelime. Hepsi birer yanlış gibi geldi o an işte.
"Oğlum herşeyimi bitirdin lan sen benim, sevdim elimden aldın, sustum. Başarmak istedim, önüme taş koydun, onada sustum. Ama bunların tekrar yaşanması ne kadar koyuyor biliyor musun? Sırf sen üzülme diye herşeyde sus pus oldum lan ben, sırf Hüseyinle Deniz "Sus Deha kırılır" demesin diye kaç kere kendim sustum. Biliyor musun lan hepsini sen!" Son cümlesini içindeki nefretini kusmak istercesine bağırınca işte o zaman kollarım gerçekten façalanmış gibi hissettim.
"Biliyorum gelip özür dileyeceksin, sarılacaksın ama geçmiyor işte oğlum! Olmuyor, hâlâ sindiremiyorum oğlum kız kardeşimin senin gibi bir piç uğruna ölmesini. Şu zamana kadar ne kadar nefret ettim senden biliyor musun? Her seferinde dedim ki o anlar hatasını, telafi eder ama yok! Hiç halden anladığın yok. Yazıklar olsun lan sana,"
"Adin yeter!" Diye bu sefer Deniz bağırınca Adin dolu gözleriyle Denize döndü. Onun o haline gerçekten işte şimdi çok acımıştım.
Ben yaptıklarımın farkında olmayıp hareket ediyordum, birini öldürsem bile öldü mü diye kontrol etmezdim. Hep bunlar yüzünden herkesi kaybediyordum işte, şimdide grubumdaki o kişiyi.
"Yeter kusmadın mı artık nefretini?" Milasın sözleriyle alayla sırıttı tekrardan.
"Dedim işte, aldın dostlarımı benden! Yine seni savunuyorlar! Git hayatımdan artık Deha, siktir git artık." Son sözleri bu olmalıydı ki kayalıkların kenarında duran telefonunu ve ceketinide kapıp hızla olduğumuz yerden uzaklaştı.
İkiside bana bakarken bense büyük bir boşluk içinde yere bakıyordum.
"Deha, suçlama oğlum kendini."
"Nasıl suçlama lan," dedim onlara titrek bir şekilde bakarken. "Saydı işte herşeyi, haklı çocuk. Sonradan geldim aranıza, 4 yıllık arkadaşınız o. Benise 3 yıldır tanıyorsunuz daha. Aranıza girdim, mahvettim herşeyi." Ayağa kalkarak elimdeki şişeyi Milasin eline tutuşturdum. "Sonra haberleşiriz." Diyerek çekip gittim.
Çok saçmaydı ve aniden olmuştu fakat evet bir yandan da düşündürüyordu.
Durup düşün, Deha. Kaç kişi senin yüzünden birşeylerden nefret etti?
🍺🍷🍺🍷🍺
Selamiskooo
Ulan yine asır oldu ya
Neyse yine burdayim sonucta
Valla olaylar durumlar cok karisik wattpadle gram ilgilenemiyorum
