EL-ZAHMER - CİNNİ & KÂMBİAN

(Kambian) Bölüm 5

Keyifli okumalar dilerim ❤️.
Oy ve yorum yapmayı unutmayınız ❤️

Tahlilsiz olaylardan sonra tekrar buradayız. sağlık olsun.. :')

Multi:Azelia

~~~

Şiddetli, gözler bana bakıyor herkes cevap beklermiş gibi sessizdi..

Kabile Reisi, kırmızı gözlerini geri çevirdiğin'de. Babam da, aynı şekilde önüne dönmüştü.

Etrafa göz gezdirmiştim, ama Alzâar'ı, hiçbir yerde görememiştim.

Daha sonra yanım'da, Zifar'ın, belirmesi ile içim rahatlamıştı.

"Neler oluyor burada?"

"Bir teklif'te bulunma'ya gelmiş.. bildiğim kadarıyla, ama merak etme o düşman kabile'den, birisi değil.."

"Sorma ne rahatladım.."

Parmağın'ı, yaramın üzerinde gezdirdiğin'de. hızlıca geri çekilmiştim.

"Neden onu, gördüğün'de bu kadar panikledin ki.."

"Yo-yok.. paniklemedim sadece korktum yine savaş mı başlıyor diye..."

Babam, ve O kişi ayrı oda'ya geçtiklerin'de, herkes dağılmıştı. sadece korumalar peşlerinden gitmişlerdi.

"Alzâar'ı, gördün mü?"

Bana, anlamsız bakışlar attığın'da, ciddiyetle ona, dönmüştüm.

"En son koşarak uzaklaşmıştı saray'dan.. niye soruyorsun ki.?"

Kalbimdeki sızı, nedensizce artıyordu. Beni sevmesine rağmen.
Eşliğin'i, red mi edecekti yoksa...

Ama bu umrum'da değildi, ben güçlü olmalıydım.. red edilirsem bile başka Eşler, çıkardı karşıma, çünkü red edilen birisi  ikinci, bir Eşi, hak ediyordu kaderin'de her zaman ikinci, bir Eş, yazılı olurdu...

"Ne konuştuklarını merak ediyorum..."

"Sen prenses'sin, ama yine'de oraya girmene izin verilmiyor hayat işte..."

Sinirime dokunuyordu o haklıydı...

"Neden gidip, ponponların'la, uğraşmıyorsun...?"

"Şu Dünya'da ki, kızları merak ediyorum açıkcası, çoğu arkadaşlarım'dan, duyduklarıma göre daha güzeller..."

"Ponponların, duymasın.."

Yüzünü buruşturup, kafasını silkelemişti..

Gizlice, gülümsemek istedim, ama yüzümdeki acı, buna engel olmuştu..

Hızlıca yukarı gelen Hâlena'yı, gördüğüm'de korkmuştum.

Beni, hızlıca kolum'dan tutarak, yan taraftaki oda'ya, sürüklemeye başladı.

Zifar, ise anlamsızca bakıyordu.

Oda'ya, geldiğimiz'de Hâlena'yı, böyle görmemiştim. Terlemişti ve titriyordu...

"Noluyor iyi misin..?"

Beni, yavaşca eğip, halı'yı zemin'den kaldırmıştı.

Küçük bir delik, vardı ama herşey görünüyordu eğilince.

Buran'ın altı tam babam'ların, odası'nın. altına geliyordu..

Babam'la, o adam, yan yana oturmuş bir şeyler içiyorlardı.

Samimi, gözüküyorlardı...

Konuşmalarını duymak için kulak kabartım.

~~~