EL-ZAHMER - CİNNİ & KÂMBİAN

(Bölüm 20) Mühür

Multi: (Alev)

İyi okumalar oy ve yorum yapmayı unutmayın ❤️
~~~

Hayatım, beni daha ne kadar süründürecek bilmiyordum. Yatakta dizlerimi kendime çekip, kollarımı dizlerimle birleştirdikten sonra başımı dizlerime yaslamıştım.

Saatlerce perdesi kapalı olan cama bakıyordım perde koyu olsa bile loş güneş ışığı odayı azda olsa aldınlatıyordu, perdeleri açamıyordum, dışarı çıkamıyordum, tek kelime anlamıyla bu Evde hapis hayatı yaşamaktaydım.

Vesnan, enerjisi bittiği için insan bedenin'de değildi ve evde yoktu, belki'de vardı, belki'de şu an yanımdaydı, ama ben göremiyordum. Babası zaten dünden beri gelmemişti, yada yine ben göremiyordum.

Dün anlatılanlardan sonra düşüncelerim beynimi kemirmekten başka birşey yapmıyordu, gerçek babam sandığım kişi gerçek babam değilmiş.

Beni kurtaran kişi Arman, değilde yıllardır yanımda hiçbir şey yokmuş gibi duran Vesnan'nın ta kendisiymiş.

En kötüsü de beni sevgiyle büyüten Halam, dediğim kadının gerçek Halam, çıkması ve aslında hiç iyi birisi olmayıp benim büyümemi bekleyip kullanmasıymış.

Bir büyücü olup, Allah'ın kurallarına karşı gelen birinden, ne iyilik beklersin ki zaten.?

Kendimden nefret ediyordum, onca olay yaşamama rağmen, herkese iyi niyetle bakıyordum. ama hiçbiri iyi kişiler bile değildi güvendiğim için kendimden utanıyordum. Anneme ve bana böyle bir kötülüğü yapan bir kadının evinde büyümüşüm, yemek yemişim, saçımı taratmışım, Cinleriyle yaşamaya mecbur kalmıştım.
Beni ne kadar onlardan korusa bile beni onlara yem ediyormuş meğer.

Yüzümdeki kahkülün, sol tarafımdan esen Rüzgar, yüzünden sağa savrulmuştu, işin garip tarafı ise cam falan açık değildi ve evde rüzgar olması imkansızdı. korkuyla soluma yavaşça başımı çevirdim, Ama kimse yoktu Belki'de Vesnan, benimle oyun oynuyordur diyerek kendimi rahatlatma'ya çalışıyordum.
Derin bir iç çekerek gözlerimi yummuştum, düşünceleri kafamdan atmak istiyordum, ağlamaktan gözlerim şişmiş ve kızarmıştı.

Cama taş atılması ile tiz bir çığlık atarak gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.

Cama bakamazdım, Vesnan, ve Merzah, beni öyle bir tembihlemişlerdi ki korkudan cama, ilerleyemez olmuştum, ama merakıma hep yenik düşen bir kızdım. Kendime köydeki çocuklar taş atıyordur diyerek, rahatlatmaya çalışıyordum. Daha sonra yeniden sıcak rüzgarın sol tarafımdan üfürmesi ile gözlerim daha da açılmaya başlamıştı, bu rüzgar değil nefese benziyordu adeta..

İçimden 'Yeter artık Ge...' diyemeden sol tarafımda gördüğüm yüz ile büyük bir çığlık, bastırıp kendimi yana atarak yataktan düşmüştüm. Yüzünün yarısı yok dili resmen dışarıda sarkıyordu, göz bebekleri dışarı çıkmış. çürümüş yüzü ile bana bakıyordu, gözlerimi ellerimle kapatıp içimden dua okumaya başlamıştım.

Bismillahirrahmânirrahîm.

Kul e'ûzü birabbil felak

Min şerri mâ halak

Ve min şerri ğasikın izâ vekab

Ve min şerrinneffâsâti fil'ukad

Ve min şerri hâsidin izâ hased