EL-ZAHMER - CİNNİ & KÂMBİAN

(Bölüm 21) Geri Dönüş yok

Mult:Alev&Vesnan

8,77 bin okuma için teşekkürler ❤️

İyi okumalar, oy ve düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın.❤️
~~~

Sabah, apar topar eşyalarımı hazırlamaya koyulmuştum. Artık yerimizi bildikleri için köyden apar topar gitmemiz gerekiyordu, daha ben bir açıklama bekliyorum diyemeden, Vesnan'da, bana katılıp eşyalarımı hızlıca çantama atmaya başlamıştı..

"Bırak ben yaparım..!"

"O zaman acele et.!"

"Ediyorum zaten, dikkatimi dağıtıyorsun!"

"Fazla zamanımız yok Alev, biran önce gerekli eşyalarını al artık.!"

Gözlerimi devirip toplamaya devam etmiştim. Bir kaç eşyamı zar zor topladıktan sonra sırt çantamı sırtıma takıp, Vesnan'ın peşine takılmıştım. Son anda aklıma gelir gelmez Kara'yı soracakken, Kara zaten Merzah, ile dışarıda bekliyordu. Kaşlarımı, çatarken İkimiz beraber evden çıkmıştık.

"Onu getireceksin değilmi..."

"Elbette getireceğim, sen Vesnan'la, biran önce gitsen iyi olur.."

Köy yoluna adımımı atacakken kolumdan çekip beni orman yoluna yönlendiren Vesnan olmuştu.

"Sanırım yakalanmamız için uğraşıyorsun.?"

"Ormanın içinden daha çabuk yakalanmaz mıyız.!"

"Ormanda kimse yok bu yüzden oradan gidiyoruz ya.!"

Çatışmamızın son bulması uzun sürmemişti, arkadan gelen kalın, uyarı ses tonu ile önümüze dönüp ilerlemeye başlamıştık.

Yaklaşık yarım saatir ormanın içinden yürüyorduk. bazen hızlı bazen yavaş çalılarda olan dal kıymıklarının aralarından geçerken bir kaç yerim de çizilmeden edememişti, Vesnan, önden gittiği için bir kaç dal yüzüme çarpıyordu, ama o bunu umursamayacak kadar tedirgin ve odaklı ilerliyordu. ormanın derin iç kesimlerinden ilerlerken, neden Ata, binmedim diye düşünüyordum ama daha eğitim bile almamıştım o yüzden bu imkansız ötesi gibi birşeydi.

Hâlâ, anlayamadığım şey ise mühürlendiğimiz'de bizi bırakacaklarını söylemişlerdi, Ama hâlâ kaçıyorduk ve bu beni tedirgin etmeye başlamıştı.

Düşüncelerimle boğulurken, Vesnan'ın aniden durması ile ona çarpıp, düşmem bir olmuştu.

"Ahh.!"

"Biraz önüne bak Alev,"

"Aniden duran sensin,! Benmi suçlu oldum!!"

Önüne dönüp etrafa bakmaya devam ettiğinde, kalkıp üzerimi silkiyordum. Aniden gelen çatırtı sesi ikimizi de donup kaldırıken, korkuyla arkama yavaşça bakmaya çalışmıştım.
Arkamdaki siyah kapşonlu pelerinli, Uzun varlık ile göz göze geldiğim'de.

Korkup yere düşecekken' Arkamdan iki çift kolun beni tutmasıyla. başımı taşa çarpmaktan, son anda kurtulmuştum.

"Birileri fazla korkak olmuş.."