(Kambian) Bölüm 2

644 46 112
                                    

Keyifli okumalar dilerim ❤️
Oy ve yorum yapmayı unutmayınız ❤️

Multi:Azelia

Şarkımızı da bırakalım.

Şarkı: ı wanna be yours

~~~

Soğuk yağmur damlaları yüzüme düşerken. yüzümü buruşturup, başıma Kapşonumu geçirdim.

Güneşi kapatan siyah bulutlar, etrafı tamamen karartmıştı.

Babamla, yan yana yürüyüp.
Âleme, geçmek için mağara'ya, ilerliyorduk.

"Yağmuru sevmiyorsun sanırım.." demişti babam.

"Sadece aşırı soğuktan hoşlanmıyorum..."

Hafifce kıkırdayıp, başını gökyüzüne kaldırmıştı.

"Annen, yağmuru çok severdi. hasta olacağını bile bile çıkardı sözümü de dinlemezdi.."

Hafifce gülümseyip, adımları hızlandırmıştım. Babama yetişmek için.

"Oraya gitmek zorunda mıyız."

"Orası seninde bir ülken Kızım."

"Oradan hoşlanmıyorum.. gittiğimde sanki bana bir böcekmişim, yâda Katilmişim gibi bakıyorlar.."

"O zaman sende öyle düşünenlere öyle olmadığını kanıtla.."

Fazla üşümesem de bu soğukluk, beni donduruyordu.

İstemsizce Babama, yaklaşıp yanında daha sıkı yürümeye başlamıştım.

Daha sonra beni kolunun altına alıp. kendine çekmişti.

Sıcak bedeni, hissettiğimde derin bir iç çekmiştim.

Gözlerimi, kapatıp uyumak istiyordum sanki.

Birkaç dakika sonra istediğimiz yere gelmiştik.

Babam, geçiti açarken bende ayağımla taş oynuyordum.

Geçit açıldıktan sonra içeriden geçmiştik.

Ve artık âlemdeydik.

Soluk ağaçlar bizi karşılarken, şehir muhafızları dibimizde bitmişti.

Başlarını eğip, saygı duruşu verdikten sonra arkamızdan yürümeye başladılar.

Sarayın içine girdikten sonra ben odama çıkmıştım.

Uzun koridorda yürürken, yanıma hizmetçi gelip ne giyeceğimi çoktan belirlemişti.

Ona teşekkür ettikten sonra odama geçip. duşumu alıp, giyinmeye başlamıştım.

Kırmızı ve siyah benim rengim, olduğu için elbisemi beğenmiştim.

Arkasından uzanan sarkıntısı ile hoş duruyordu.

Odam'dan, çıkıp yemek salonuna iniyordum. ki bir ses beni yerimden durdurdu.

Bu Amaroth'nın, sesiydi.

Böyle bir aile, yemeği planlamamıştık.

Yada ben bilmiyordum.

Göz ucuyla bakarken arkamdan birinin dokunması ile irkildim.

"Prensesim babanız, sizi bekliyor neden buradasınız."

"Zaten gidiyordum Hâlena.."

En sevdiğim dost canlısı yardımcım, başını eğip, gittikten sonra nefesimi toparlayıp, yanlarına ilerlemeye başladım.

EL-ZAHMER - CİNNİ & KÂMBİANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin