EL-ZAHMER - CİNNİ & KÂMBİAN

(Kambian) Bölüm 4

Keyifli okumalar dilerim ❤️

Oy ve yorum yapmayı unutmayınız ❤️

Multi:(Zagarath)

Şarkı: (purple on my mind)

~~~

Üzerimdeki, ağırlığı can sıkıcı, bir hal alırken.

Onu, üzerim'den atmaya çalışıyordum.

Ama bir milim, bile kıpırdamamıştı.

"Sakin ol Âzəliâ!"

"Boğazımı sıkıyorsun!"

"Hoşuna gidiyor mu."

"Canın cehenneme!"

Sırıtıp, üzerim'den kalktığı gibi beni'de, yerim'den kaldırmıştı.

Eli, hâlâ boğazımdayken. Bana sus işareti yapıp, camın perdesini hafifce açmıştı.

Gördüklerim ise içime en derin korku'yu, düşürmüştü.

Yaklaşık düşman kabile'den, bin tane ifrit, evin etrafını sarmıştı.

Elini, boğazım'dan çektiğin'de, nefesimi geri kazanmıştım.

"Ares nerede?"

"O, lanet it, beni kovalarken gözden kayboldu itine, sahip çıksaydın belki seni, koruyor olurdu.."

Sarı gözleri parlarken aniden önüm'den çekilip, kapıya ilerlemişti.

"Nereye gidiyorsun!"

"Buradan, uzaklaşmalıyız Azelia, madem ki geleceğin kraliçesi, olacaksın o vakit seni, güvenli bir yere götürmek gerekir değilmi?"

Ona, dik dik bakarken sırıtıp, uzun tırnakları ile kapıyı çiziyordu.

İçim, hoş olurken Tikim, yüzünden yüzümü buruşturdum.

"Yoksa ışınlanamıyor musun."

Sinirim artarken.
bana, gülünç bir şekilde bakmıştı.

"Neden soruyorum ki aciz biz melez, ışınlanamaz..."

"Hayır bu..."

"Şşşşş..."

Ne ara geldiğini anlama'dan, belim'den sıkıca tutup, pis kokusuyla beni buluştururken.

Gözlerimi, sıkıca kapatmıştım.

Hafif bir esinti, ile saçlarım bir birine girerken. Aniden yumuşak birşeyin üzerine itilmem ile gözlerimi açıp.
Zâgar'a, bakmıştım.

Yüzün'deki siyah peçe, ve pelerin yüzün'den sadece sarı gözleri parlıyordu.
yataktan hızla kalkıp, dışarı baktım.

Âlem'de, yer, gök, Ateş saçarken
kabileler, tek tek meydana ilerliyordu.

"Neler oluyor?"

"Kabile arası savaş başladı."

"Bizimle ne ilgisi var?"

"O kabile'ye, ittifak halindesiniz. O yüzden sizde onların yanında olmalısınız.."

"Babam, orada mı?"

"Evet.."

Arkam'da, duyduğum ayak sesleri onun, gittiğini işaret ederken.
ellerimi cam'a, yaslayıp derin bir nefes, aldım.

"Zâgar..."

Ayak sesi, durduğunda, beklediğini anlamıştım.

"Beni neden kurtardın?"