ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Άνοιξε τη πόρτα και με έβαλε μέσα στο δωμάτιο, μπήκε και ο ίδιος κλειδώνοντας τη πόρτα πίσω του.

Έκανε μερικά βήματα προς το μέρος μου αναγκάζοντάς με να απομακρίνομαι και εγω, μέχρι που χτύπησα στο κρεβάτι και βρέθηκα ξαπλωμένη. Χωρίς να το καταλάβω ο Μάθιου βρέθηκε απο πάνω μου κρατώντας τα χέρια μου ακίνητα.

ΜΑΘΙΟΥ

Με ρώτησες, γιατί! Τι πράγμα μικρή? Ε?

ΜΑΙΡΗ

Παράτα με, φύγε απο πάνω μου, με πονάς.

ΜΑΘΙΟΥ

Θα κάνω οτι γουστάρω, νομίζω το ξεκαθαρίσαμε αυτό. Και τώρα λέγε!

Τον κοιτούσα μέσα στα μάτια και ένιωθα πως η δύναμη που είχα πριν απο λίγο με εγκατέλειπε. Το πρόσωπο μου έτρεμε και δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους. Ήμουν αγανακτισμένη, οι άμυνες μου είχαν εξαφανιστεί και το αίσθημα του φόβου δεν υπήρχε πια. Αχ αυτή η σαμπάνια. Ήμουν έτοιμη να ξεσπάσω.

ΜΑΙΡΗ

Γιατι με βασανίζεις?

Είπα φωνάζοντας πλέον, κουνώντας τα χέρια μου στη προσπάθεια μου να ελευθερωθώ απο τα δεσμά του.

... γιατί έκανες έρωτα μαζί μου και την επόμενη στιγμή ήμουν αόρατη για σένα?Την αγκάλιαζες! Ποιά είναι αυτή που αγκάλιαζες, ποια είναι? Την άφηνες να σε αγγίζει και τη φίλαγες ! ΓΙΑΤΙ?

ΜΑΘΙΟΥ 

Πόνεσες?

ΜΑΙΡΗ

Αν έπαιξες, αν δε είμαι τίποτα για σένα. Πες το μου, θέλω να το ξέρω!

ΜΑΘΙΟΥ 

Σε ρώτησα κάτι. Πόνεσες?

ΜΑΙΡΗ

Πολύ! ΝΑΙ, ΠΟΝΕΣΑ ΠΟΛΥ! Ικανοποιημένος?

ΜΑΘΙΟΥ

Ωραία, πήρες μια μικρή γεύση. Τους κανόνες τους βάζω εγώ. Και το φιλί με το Μαξ θα το πληρώσεις. Δε θα το κουνήσεις απο εδώ για το υπόλοιπο της βραδιάς.

Μόλις τελείωσε τη φράση του με άφησε, σηκώθηκε και πήγε προς τη πόρτα. Τότε πετάχτηκα πάνω και του όρμηξα. Έκλαιγα και τον χτυπούσα όπου έβρισκα φωνάζοντας