ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΚΥΡΙΑΚΕΣ

Είχε φτάσει η μέρα που θα έβλεπα επιτέλους το Μάρκ.Ο Μάθιου αποφάσισε να μου το επιτρέπει κάθε Κυριακή.Ήθελε να βρίσκεται παρόν σε κάθε συνάντηση.

Όταν μπήκα σπίτι και έτρεξε στην αγκαλιά μου τον κρατούσα εκεί για αρκετή ώρα.Το παιδάκι μου, πόσο μου είχε λείψει.Έπαιξα μαζί του οτι μου ζητούσε και παρακαλούσα να πάνε αργά οι δείκτες του ρολογιού.Να μη τελείωνε ποτε αυτή η ώρα.Για πάντα!Τόσο να κρατούσε.

Ο μικρός δε με ρώτησε ποτέ γιατι δε μένω μαζί τους.Δεν ήξερα τι να σκεφτώ.

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και η Μάγδα μου έκανε νόημα.Η επίσκεψή μου ήταν ως εδώ.Φίλησα το Μάρκ και βγήκα έξω.Όταν έκλεισα τη πόρτα πίσω μου,κοίταξα τη Μάγδα και το πρόσωπο μου γέμισε δάκρυα.Για μια στιγμή,όταν σκούπισα τα μάτια μου,την είδα να κάνει το ίδιο και στο δικό της.Γλυκιά μου!

Κινήθηκα προς το σαλόνι.Στάθηκα για λίγο!Ο Μάθιου,βρισκόταν στην άκρη και όταν με αντιλήφθηκε γύρισε σε εμένα.

Τον κοίταξα θλιμμένα,έγυρα το κεφάλι μου σχεδόν ικετευτικά δίχως να μιλήσω. Τίποτα δε τον άγγιζε.Τι του είχε συμβεί?Τι μας είχε συμβεί?Γύρισε τη πλάτη του περιμένοντας να ακούσει τη πόρτα να κλείνει και να με αφήνει έξω απο τη ζωή του και πάλι.

———————————————————————————————————————————-

Όταν άκουσα τη πόρτα να κλείνει,χτύπησα τη μπουνιά μου πάνω στο καθρέφτη του τοίχου με όλη μου τη δύναμη. Το αίμα έσταζε στο πάτωμα και κοιτάζοντας το ειδωλό μου,είδα το πραγματικό εαυτό μου.Τον διαλυμένο,εκείνο το τέρας που είχα γίνει.

Ήρθε η Μάγκυ.Έτρεξε και σήκωσε το χέρι μου.

ΜΑΓΚΥ

Μάθιου,τι έπαθες?Αιμοραγείς

ΜΑΘΙΟΥ

Δεν είναι τίποτα.

ΜΑΓΚΥ 

Έλα να στο φτιάξω.

Με περιποιήθηκε και όσο το έκανε, μια κοίταζε το καθρέφτη και μία εμένα.

ΜΑΓΚΥ

Ήρθε?

ΜΑΘΙΟΥ

Ναι.

ΜΑΓΚΥ

Έτσι εξηγείτε!