ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΓΙΑΤΙ?

Όταν συνήλθα δε καταλάβαινα που βρισκόμουν.Ούτε εκείνη τη στιγμή ούτε και τις επόμενες. Άνθρωποι με έπαιρναν απο δω και με πήγαιναν εκεί.Μου έλεγαν να κάτσω,να ακούσω,να διαβάσω χαρτιά,να απαντήσω σε ερωτήσεις.

Είχα να δω το Μάρκ 3 μέρες.

Έφτασα στο σπίτι της μητέρας μου.Ένιωθα άρρωστη,δε θυμόμουν καν πως βρέθηκα εκεί.Ποιοι με πήγαν και πόσες μέρες είχαν περάσει. Η μητέρα μου έκλαιγε.Δε μιλούσα πια.Την κοιτούσα να προσπαθεί να με κάνει να απαντήσω και ήθελα,πραγματικά ήθελα, μα το στόμα μου αρνιόταν.Τι να έλεγα άλλωστε.Δεν είχα τίποτα πια να πω.

Μια μέρα σπίτι μας μπήκε ένας δικηγόρος.Τι δουλειά ήθελε εδω,σκέφτηκα. Εγω δε ζήτησα να με υπερασπιστει κανείς. Υπερασπίζεσαι μόνο εναν ένοχο.Και εγώ ήμουν αθώα.Μου μιλούσε χωρίς νόημα,χωρίς λόγο.

Με έσυραν έξω απο τα δικαστήρια και εγώ έλεγα μέσα μου...''Δεν είναι αλήθεια,ζεις ένα όνειρο που σε λίγο θα τελειώσει''

Σα χαμένη κάθησα εκεί που μου είπαν όταν ο δικαστής φώναξε το όνομά μου. Ο δικηγόρος του μπροστά μου και εκείνος απέναντι.

Ορκιστηκα χωρίς φόβο και πάθος!

...Κα Σταικ είναι αλήθεια οτι την 20η του μήνα πήρατε το γιό σας να μετοικίσετε στο ιλινόι?

...ναι

...ο γιός σας είναι 5 ετών?

...ναι

...υπάρχει πατέρας?

...ναι

...σε αυτή την αίθουσα?

...ναι

...μπορείτε να μας τον υποδείξετε?

σήκωσα το χέρι μου...

...Είχε γνώση για την μετακόμιση σας?

...οχι

Ήμουν στο βάθρο...και όλοι αυτοί απο κάτω έτοιμοι να με καταδικάσουν...πρώτος ο Μάθιου. Ας με ξυπνήσει κάποιος!

ΔΙΚΑΣΤΗΣ

Η κατηγορούμενη Μαίρη Σταικ μετά απο έκθεση όλων των αποδείξεων και την ομολογία των μαρτύρων ...κρίνεται ένοχη!

Όλοι όρθιοι

...σε φυλάκιση ενος έτους με εγγύηση 1.000.000 δολ.

Χα! γέλασα μέσα μου!

...Η πλήρη επιμέλεια του Μάρκ,αναγνωρισμένο τέκνο του Μάθιου Χιού ,δίδεται στον ίδιο αφαιρόντας κάθε δικαίωμα απο την μητέρα και αφήνοντας στον ίδιο το καθορισμό των ημερών που θα επιτρέπει την όποια επαφή της κατηγορουμένης με το το παιδί του.

Το παιδί του...

Με οδήγησαν σε ένα κελί.... Έμεινα 24 ώρες όταν μου άνοιξαν λέγοντας πως κάποιος πλήρωσε την εγγύηση και μπορούσα να φύγω.

Βλάκας,αυτός που το έκανε,σκέφτηκα!

Με άφησαν έξω απο το τμήμα. Κανείς δε με περίμενε! Περπάτησα,τελευταία το συνήθιζα πολύ και δε με ένοιαζε.

Ήμουν έξω απο το σπίτι του. Καθόμουν απέναντι και κοιτούσα την επιβλητική μάντρα,το φυλάκιο,τη πύλη. Εκεί μέσα ήταν το παιδί μου.Εκει μέσα ήταν και αυτός.

Δε ξέρω πόση ώρα στεκόμουν απ'έξω όταν εμφανίστηκε μπροστά μου ο Ντειβ.

ΝΤΕΙΒ

Πόση ώρα είσαι εδώ?Έχεις παγώσει!

ΜΑΙΡΗ

Θέλω να του μιλήσω.Για λίγο,μόνο για λίγο.

Ο Ντειβ με αγκάλιασε σφιχτά.

ΝΤΕΙΒ

Θα σε πάω σπίτι.Έλα!

Τίναξα το σώμα μου!

ΜΑΙΡΗ

ΟΧΙ!Πήγαιμέ με σε αυτόν.Σε ικετεύω!Θέλω να τον δω,να του μιλήσω.Για λίγο μόνο για λίγο.

ΝΤΕΙΒ

Σε παρακαλώ,μη το κάνεις πιο δύσκολο.

Ξέσπασα σε λιγμούς,λύγισα και βρέθηκα στην άσφαλτο.Ο Ντέιβ τα έχασε και γονάτισε μαζί μου.

ΜΑΙΡΗ

Σκότωσε με! σκότωσε με! Δεν έχω ζωή. Μου τη πήρε. Άσε με τουλάχιστον να τον ρωτήσω γιατί?

Και η πύλη άνοιξε.Και ο Μάθιου πλησίασε!