ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ

ΜΑΘΙΟΥ

Μπορείς να φύγεις!

Είπε και αμέσως ο Ντειβ με άφησε.Εκεί κάτω,μπροστά στα πόδια του.Άρπαξε το μπράτσο μου και με σήκωσε όρθια. Έτρεμα ολόκληρη.

ΜΑΙΡΗ

Μη με διώξεις.Μόνο μια στιγμη...

ΜΑΘΙΟΥ

Πάψε!

Και το έκανα.

Με τράβηξε μέχρι το φύλακα όπου ζήτησε να φέρουν το αμάξι του.

Με έβαλε μέσα και ξεκίνησε.Δεν ηξερα που με πήγαινε,δε ρώτησα,δε με ένοιαζε.

Σταμάτησε έξω απο το διαμέρισμα.Η καρδιά μου έσβηνε,ένιωθα να με εγκαταλείπει.

Με ανέβασε επάνω,άνοιξε και μόλις μπήκαμε μέσα με άφησε.

ΜΑΘΙΟΥ

Σε έφερα εδώ γιατί δε θέλω να καταλάβει τίποτα το παιδί.Το πότε θα τον βλέπεις δε το έχω αποφασίσει ακόμα.Αυτή είναι η τελευταία φορά που σε βρίσκω απ'έξω απο το σπίτι.Μη με αναγκάσεις να ζητήσω ασφαλιστικά μέτρα.

Τον άκουγα και αναρωτιόμουν μέσα μου αν ήταν ο ίδιος άνθρωπος.Εκείνος που ερωτεύτηκα,που πίστεψα,που πάλεψα,που αγάπησα!

Δε με κοίταζε.Γιατι άραγε?σκεφτόμουν!Τόλμησα και πλησίασα.Ήμουν ακριβώς πίσω του χωρίς να τον αγγίξω.

ΜΑΙΡΗ

Κέρδισες!Όλα δικά σου.Μα γύρνα και κοίτα με!

Και το έκανε.Ανέβασα το βλέμμα μου μέχρι να συναντήσω το δικό του.Με κάρφωνε,με πόναγε.Τι είχε συμβεί?αναρωτήθηκα.

Έπιασα το χέρι του που με δυσταγμό έδωσε και το ακούμπησα πάνω στη καρδιά μου.

...χτυπάει ακόμα,τη νιώθεις?Κάποτε χτυπούσε μόνο για σένα,μετά για το Μάρκ και ύστερα για τους δυο σας. Μη με σκοτώνεις,δε μπορώ να σε πολεμήσω.

Το ανέβασα μέχρι το λαιμό μου και ανάγκασα τα δαχτυλά του να τον τυλίξουν.

...σφίχτα.Τι να το κάνω το οξυγόνο χωρίς εσας?ΣΦΙΧΤΑ! Φώναξα και ζούλιξα τα δαχτυλά του γύρω απο το λαιμό μου.

Τα μάτια του κοιτούσαν μέσα στα δικά μου,σκληρά,υγρά,θυμωμένα.Το χέρι του έσφιξε και εγώ λύγισα και εκείνος ακολούθησε.

Οι δυό μας στο πάτωμα.Με έβαλε στην αγκαλιά του!

ΜΑΘΙΟΥ

Μη ξανάρθεις.

Έτρεμα στα χέρια του.Δάκρυζα!

ΜΑΙΡΗ

Σκότωσε με!Σε παρακαλώ μη με καταδικάζεις έτσι.

ΜΑΘΙΟΥ

Έχω πεθάνει πριν απο εσένα.Μη ξανάρθεις!

ΜΑΙΡΗ

Φέρε πίσω τον άντρα που ερωτεύτηκα.Τι του έκανες?

Έλεγα και άρχισα να τον χτυπάω όπου μπορούσα.Μου άρπαξε τα χέρια για να με σταματήσει.

ΜΑΘΙΟΥ

Τον έθαψες όταν έφυγες!Όταν τον πρόδωσες.

ΜΑΙΡΗ

Μη παίρνεις το παιδί μου.

ΜΑΘΙΟΥ

Το δικό μου παιδί παίρνω.

Τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου.

...δε θέλω να σε ξαναδώ.

Τα χέρια του ταξίδευαν στο κορμί μου μαρτυρώντας τα ψέμματα που έλεγε.

ΜΑΙΡΗ

Σ'αγαπάω!

Έσκισε με δύναμη τη μπλούζα μου.

ΜΑΘΙΟΥ

Σκάσε!

Σε πολύ λίγο με είχε γυμνή πάνω του. Με φιλούσε με βία,με δύναμη,με πόνο,με πόθο και αγανάκτηση.Με τιμωρούσε για κάτι που δε γνώριζα.Χάιδευε το πρόσωπό μου και το κρατούσε σταθερό με τα δυο του χέρια για να τον κοιτάω όσο γλυστρούσε μέσα μου.

Έκλαιγα.Ήξερα πως δε θα άλλαζε γνώμη.Το ένιωθα στο σώμα του.'Ηθελε, αλλά αντιστεκόταν στον ίδιο του τον εαυτό.Το ένιωθα στο άγγιγμά του.

Η μέρα ξημέρωσε.Εκείνος δεν ήταν εκεί,στο πάγκο ένα σημείωμα όμως τα έλεγε όλα.

''Όταν φύγεις άσε τα κλειδιά.''