ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ

Αφού κατάφερα να σηκωθώ κατευθύνθηκα μέχρι το μπάνιο.Κλειδωσα και άφησα στο πάγκο το φάκελο.Γδύθηκα κοιτώντας τον εαυτό μου στο καθρέφτη.Με κοίταζα μέσα στα μάτια.Ωστε έτσι μοιάζει η δυστυχία,είπα και χώθηκα μέσα στη μπανιέρα.Δεν ήθελα κανείς να με δει χάλια.Άφησα το νερό να τρέχει πάνω μου και καθησμένη έπνιγα τους λυγμούς μου μέσα σ'αυτό.Το σώμα μου πονούσε,το νερό ζεστό και μια παγωνιά με αγκάλιαζε.Σκέφτηκα να βυθιστώ μέσα μέχρι να μου τελειώσει το οξυγόνο.Τι βολικό,είσαι δειλή και εγωίστρια,μάλωσα τον εαυτό μου γι'αυτή του τη σκέψη.

Έμεινα έτσι πολύ ώρα.Μέχρι το νερό να κρυώσει,μέχρι το σώμα μου να ασπρίσει,μέχρι το μυαλό να καθαρίσει.

Ντύθηκα και πήγα στο στούντιο.Δούλεψα σα τρελή,δίχως να σκέφτομαι,δίχως να αισθάνομαι.Όταν το βλέμμα έπεσε στη τσάντα μου.Η άκρη του λευκού φακέλου φαινόταν να με κοιτά και εκείνη.Περπάτησα ήρεμα μέχρι εκεί,τον πήρα στα χέρια μου και έβγαλα ξανά το χαρτί.Άρχισα να διαβάζω προσεκτικά ότι έγραφε και όσα ακόμα δε καταλάβαινα.

Το όνομα της ήταν ξεκάθαρο,το όνομα του γιατρού επίσεις και οι μονάδες της εξέτασης μαρτυρούσαν πως ήταν 2 μηνών.Έγκυος, 2 μηνών.Όταν ήταν μαζί του,τότε!

Άρχισα να πηγαίνω πάνω κάτω και να μιλάω στον εαυτό μου σα να ήμουν μια δεύτερη παρουσία.Του το έχει πει?Και αν ναι γιατί επέμενε πως δε ξέρει τίποτα?Τι σκατά χαρτί είναι αυτό και πως θα σιγουρευόμουν αν είναι αληθινό?Και ήταν δικό του?Όπως και να είχε θα έπρεπε να περιμένω 7 μήνες.Ένα παιδί.Όταν μιλάμε για ένα παιδί όλα πρέπει να μπαίνουν στην άκρη.Και τι απ'όλα να βάλω στην άκρη?Εμένα?Τα δικά μου παιδιά?Τι?

Και αυτό το ένστικτο με έιχε εγκαταλήψει τελείως.

Όλα όσα είχα περάσει με έκαναν να σκέφτομαι οτιδήποτε δύο και τρεις φορές.Τότε ήταν που δε θα άφηνα τίποτα στη μοίρα του.Κανείς δε θα φρόντιζε γι'αυτό το θέμα παρά μόνο εγώ.Εγώ θα μάθαινα την αλήθεια.

Έμεινα μέχρι αργά σχεδιάζοντας τις κινήσεις μου.Θα φρόντιζα να μιλήσω με όλους άλλη μια φορά και με κάποιους για πρώτη φορα.Πριν χαλάσω τη ζωή μου τελειωτικά,θα έπρεπε να είμαι σίγουρη.

Βγήκα στο δρόμο και ξεκίνησα για το σπίτι του Πήτερ και της Μάγκυ.Ήξερα πως θα τον έβρισκα εκεί.Θα του έδειχνα το χαρτί και έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου πόσο συγκεντρωμένη θα πρέπει να είμαι,''να παρατηρήσεις τα πάντα,τα μάτια του,το σώμα του,τη πρώτη αντίδραση...''