ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΕΦΥΓΕ

Την έβλεπα να απομακρύνετε και το μυαλό μου θόλωσε. Το σώμα μου σκληρυνε και απο τις φλέβες διέκρινε κανείς το ζεστό αίμα να ρέει. Τέλος!Ως εδώ ήταν. Θα το σταματούσα όλο αυτό, μα πρόλαβε να με σταματήσει ο Τζέισον.Έβαλε το σώμα του μπροστά μου και με τα χέρια του κρατούσε το στήθος μου δυνατά.

ΤΖΕΙΣΟΝ

Σταμάτα.Τι πας να κάνεις ρε φίλε?

Τον άρπαξα απο το γιακά και τα μάτια μου έκαιγαν τα δικά του.

ΜΑΘΙΟΥ

Παράτα με!Άσε με να περάσω.

ΤΖΕΙΣΟΝ

Σύνελθε!Δε θα σε αφήσω να κάνεις καμιά βλακεία.Ηρέμησε και σκέψου γαμώτο!

ΜΑΘΙΟΥ

Τη χάνω ρε μαλάκα.Τη χάνω.Αυτή τη φορά δε θα το αντέξω.Άσε με να περάσω.

ΤΖΕΙΣΟΝ

Λίγο έμεινε ρε φίλε.Μη τα καταστρέψεις όλα,θα το μετανιώσεις.

ΜΑΘΙΟΥ

Δε με νοιάζει πια,το καταλαβαίνεις?Δε μπόρω να τη βλέπω να σβήνει κάθε μέρα.Σήμερα θα τελειώσει το θέατρο του παραλόγου!

Δυο αντρικά κορμιά να παλεύουν μεταξύ τους για το ποιό θα κατατροπώσει το άλλο. Εικόνα δύσκολη,δραματική.Με είχε γραπώσει και εμπόδιζε την επιθυμία μου να κάνω αυτό που διψούσα πιο πολύ. Να φωνάξω δυνατά πως όλα ήταν μια κωμωδία που έπαιζα με μεγάλη επιτυχία και να έπαιρνα το ΟΣΚΑΡ για το γαμημένο ταλέντο μου.

ΤΖΕΙΣΟΝ

Είναι τρελή για σένα.Άντεξε ως εδώ,μπορεί να αντέξει λίγο ακόμα.Σκέψου ρε μαλάκα τη ζωή σου. Θα στα πάρουν όλα,θα σε καταστρέψουν. Τι θα έχεις να τους προσφέρεις μετα?ΤΙ?

ΜΑΘΙΟΥ

Δε με νοιάζει.Θα κάνω ότι χρειαστεί αρκεί να έιμαι μαζί της.Να μη τη βλέπω άλλο να πέφτει στη θλίψη.

ΤΖΕΙΣΟΝ

Και ο Μάρκ? Αυτόν δεν τον σκέφτεσαι?Το μέλλον του?Σκέψου για ποιον πρέπει να σταματήσεις τη βουτιά στο γκρεμο ρε φίλε! Το παιδί σου!

Το παιδί μου. Τα χέρια μου χαλάρωσαν και η αναπνοή μου δύσκολη,βαριά. Εκείνα τα τέσσερα χρόνια,εκείνα.Τα πιο δύσκολα της ζωής μου με οδήγησαν να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά για να μη σκέφτομαι.Τότε με πούλησα.Πούλησα τον εαυτό μου στην εταιρία παραγωγής.Δε τον χρειαζόμουν, αφού χωρίς αυτή ήμουν ένα τίποτα. Με δέσμευσαν, βάζοντας υποθήκη όλη τη ζωή μου. Αυτό το συμβόλαιο είχε γίνει τώρα η θηλιά στο λαιμό μου και με έπνιγε. Αν το έσπαγα θα γυρνούσα στο τίποτα,στο πουθενά.Όλα όσα τώρα μου άνηκαν θα χανόντουσαν.Δε με ένοιαζε να ξεκινήσω απο το μηδέν. Ήξερα πλέον ποια ήταν η ευτυχία μου. Ποιό το νόημα της ζωής μου. Το κατάλαβα όταν την αντίκρυσα σε εκείνο το μπάρ,όταν πήρα αγκαλιά το γιό μου.

Ο γιος μου! Τι έφταιγε εκείνος? Η εταιρία είχε όρο με τη πρόωρη διακοπη του συμβολαίου να περάσουν στη κατοχή τους όλα όσα απέκτησα στη διάρκεια της δουλειάς μου σ'αυτούς.Είχε κανόνες,κανόνες,κανόνες.Ήμουν απλά ένα εργαλείο που θα έβγαζαν λεφτά αρκεί να ακολουθούσα τους γαμημένους κανόνες τους.

Φωτιά να τους κάψω. Θα την άντεχα την απώλεια.Θα άντεχα την αποχή.Θα άντεχα το διασυρμό.Εγώ! Εκείνη?Ο γιός μου? Τι έφταιγε εκείνος?

Ένα χρόνο ακόμα.Τόσο ήθελα για την ελευθερία μου.Ένα ακόμα χρόνο.

ΤΖΕΙΣΟΝ

Μίλα της! Πες της τι συμβαίνει.Θα καταλάβει.

ΜΑΘΙΟΥ

Θα καταλάβει? Θα περιμένει?Ή θα νιώσει οτι είναι βάρος,οτι μου είναι εμπόδιο? Ξέρει ελάχιστα πράγματα και δε τα αντέχει ήδη. Πως να της πω ρε μαλάκα οτι πρέπει να το υποστεί όλο αυτό ακόμα έναν χρόνο? Πως?

Πάρε με απο δω φίλε,δε μπορώ να βλέπω κανέναν.

Καταλλήξαμε σε ένα υπόγειο μπάρ,άγνωστοι ανάμεσα σε αγνώστους.Πίναμε σα να μην υπάρχει αύριο. Και τώρα?σκεφτόμουν. Τι έπρεπε να κάνω τώρα?

Πνιγήκαμε στο ποτό και οι δύο και μέχρι να το καταλάβω ήμουν έξω απο τη πόρτα της. Τη χτυπούσα με δύναμη φωνάζοντας να μου ανοίξει.Δε με ένοιαζε τίποτα,δε σκεφτόμουν κανέναν.Ίσα ίσα στεκόμουν στα πόδια μου.Αυτά με είχαν οδηγήσει ως εδώ.Αυτά και η καρδιά μου.

Η πόρτα δεν άνοιξε ποτέ!

Το πρωί ξύπνησα απ'έξω.'Ημουν σε κακό χάλι. Ο Τζέισον είχε μείνει στο αμάξι στην ίδια κατάσταση με εμένα. Κοίταξα το ρολόι μου και ήταν σχεδόν μεσημέρι.

Ξαφνικά το μεθύσι πέρασε,η αδρεναλίνη γέμισε κάθε πτυχή μέσα μου και ο πανικός με αγκάλιασε σφιχτά. Η πόρτα δεν άνοιξε ούτε το βράδυ αλλά ούτε και το πρωί. Ήταν Δευτέρα,μέρα σχολείου.

ΕΦΥΓΕ!

Φώναξα δυνατά...