ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΝΙΩΣΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ

Τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου.Το φιλί του γεμάτο και παθιασμένο.

Το άρωμά της,μύριζα το άρωμα της πάνω του. Αποτραβίχτικα αφήνοντας τον με απορία. Και αφού τον προσπέρασα είπα...

ΜΑΙΡΗ

Πήγαινε να συνεχίσεις.Φεύγω!

Εκείνος όμως άπλωσε το χέρι του και αρπάζοντας τον καρπό μου με τράβηξε απότομα πάνω του. Ο Μάθιου όσο τρυφερός μπορούσε να είναι άλλο τόσο γινόταν άγριος,σκληρός.

ΜΑΘΙΟΥ

Τι συμβαίνει?

Δεν ήθελα να δημιουργήσω καμια ιστορία.Δεν ήθελα εκεί έξω να τσακωθώ μαζί του σα γυναικούλα. Έτσι μαλάκωσα τη φωνή μου και χαδεύοντας το πρόσωπό του,τον φίλησα πεταχτά.

ΜΑΙΡΗ

Τίποτα καλέ μου,δεν αισθανομαι καλά και θα ήθελα να φύγω!

Εκείνος όμως πίεσε το χέρι μου πιο πολύ και με το άλλο με φυλάκισε στο κορμί του ακουμπώντας το μάγουλο του στο δικό μου.

ΜΑΘΙΟΥ

Δεν είσαι καλή στα ψέμματα. Νομίζω πως είχαμε συμφωνήσει όχι άλλα τέτοια.

Πνιγόμουν ήδη αρκετά και εκείνος με πίεζε τόσο που δε μπορούσα να συγκρατηθώ. Έντονα και δυνατά απομακρύνθηκα.Στάθηκα λίγα μέτρα απέναντί του.

ΜΑΙΡΗ

Μυρίζω το άρωμά της πάνω σου!

ΜΑΘΙΟΥ

Αυτό είναι όλο?Ζηλεψες?

Με θύμωνε ακόμα πιο πολύ η στάση του. Σαν να το ευχαρηστιόταν, ατάραχος με τα χέρια στις τσέπες.

ΜΑΙΡΗ

Νιώθω γελοία μέσα σε αυτό το φόρεμα! Είπα τσαλακώνοντας το ελαφρά με τα χέρια μου.

Ο τόνος της φωνής μου πλέον ήταν έντονος.

...ανάμεσα σε όλο αυτό το κόσμο. Μέσα σε μια ώρα έγινα η ΄΄Μαίρη,μια φίλη'' και τώρα ξαφνικά μια ''άγνωστη δεσποινίς''. ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ!

Του φώναξα και γύρισα τη πλάτη μου.Με γρήγορα βήματα, όσο μπορούσα, έφυγα αφήνοντας τον εκεί έξω. Το αυτοκίνητο που με είχε φέρει ήταν ακόμα εκει. Μπαίνοντας μέσα άκουσα τον Τζέισον να με φωνάζει.

Χρειαζόμουν ένα ποτό.Στη διαδρομή διέκρινα ένα μαγαζί που στη ταράτσα του είχε κόσμο να λικνίζεται στο ρυθμό της μουσικής και να απολαμβάνει το ποτό του.

ΜΑΙΡΗ

ΣΤΑΜΑΤΑ!

Με τη φωνή μου ο οδηγός φρέναρε απότομα.Βγαίνοντας απο το αμάξι του είπα πως μπορεί να φύγει.

Ανέβηκα και μόλις αντίκρυσα το χώρο ένιωσα άνετα,οικεία. Φόρεσα το καλό μου χαμόγελο και με άνεση πλησίασα το μπαρ. Τι ωραία θέα που είχε απο εκει πάνω.

Παρήγγειλα ένα κοκτέιλ και ο μπάρμαν κλεινοντάς μου το μάτι ξεκίνησε τη προετοιμασία. Δε με ένοιαζε που ήμουν μόνη ανάμεσα σε αγνώστους.Τουλάχιστον εδώ δικαίως ήμουν και εγώ μια άγνωστη.Ένιωθα ελεύθερη! Πολύ γρήγορα το κοκτέιλ μου έφτασε και ο νεαρός χαμογελώντας μου είπε πως ήταν κερασμένο δείχνοντας κάποιον στην άκρη του μπαρ.

Εγώ το σήκωσα και τον ευχαρίστησα με μια μικρή κίνηση.Δε μπορούσα να τον δω καθαρά αλλά δε χρειάστηκε προσπάθεια αφού δεν άργησε να έρθει κοντά μου. Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα.Ήταν ένας ψηλός άντρας ντυμένος υπέροχα,μελαχρινός με γωνίες στο προσωπό του.Αυτό τον έκανε να φαίνεται σκληρός αλλά και γοητευτικός ταυτόχρονα.

Μιλήσαμε αρκετά πίνοντας κοκτέιλ. Ήταν ευγενικός και διακριτικός.Δε προσπαθησε ούτε στιγμή να με αγγίξει ή να με προκαλέσει ερωτικά.

Η ώρα είχε περάσει χωρίς να το καταλάβω, όταν είδα αρκετά απο τα βλέμμα του κόσμου να στρέφονται προς τη είσοδο.Τότε ήταν που γύρισα και εγώ.

Ο Μάθιου! Μα βέβαια,ο οδηγός.Σκέφτηκα! Περιτρυγηρισμένος απο κόσμο και δεν έπαιρνε τα μάτια του απο πάνω μου.

Όντας ζαλισμένη απο τη ζήλεια και τα κοκτέιλ που είχα πιει,έπιασα το χέρι της συντροφιάς μου και τον οδήγησα στη μέση του μαγαζιού.Αδιαμαρτύρητα με αγκάλιασε και χορεύαμε με συνοδεία το σαξόφωνο. Ο Μάθιου σε λίγα λεπτά είχε παραμερίσει το κόσμο και μας πλησίαζε. Με άρπαξε θυμωμένα ξαφνιάζοντας τον παρτενέρ μου.

Το ίδιο θυμωμένη...

ΜΑΙΡΗ

Τώρα είδες πως είναι!!!