ΤΟ ΛΑΘΟΣ {GW15}

ΣΑΝ ΑΝΤΙΟ

Είχαν περάσει μόλις 3 μέρες απο τη τελευταία έξοδο μας.Είχαν κυλήσει ήρεμα και ευτυχισμένα θα έλεγα. Ένα πρωινό και ενώ ο Μάθιου είχε φύγει νωρίς,απολάμβανα το καφέ μου διαβάζοντας. Το κουδούνι της πόρτας όμως με διέκοψε απότομα.Δε περίμενα κανέναν αλλά χωρίς δισταγμό σηκώθηκα να ανοίξω.

Με έπιασε απο το λαιμό και με ευκολία βρέθηκα πλάτη σε ένα τοίχο.

Έσφιγγε το χέρι του και εγώ με τα δικά μου προσπαθούσα να το τραβήξω.Αδύνατον!Τα μάτια του έκαιγαν,το πρόσωπό του με τρόμαζε και ολοένα έχανα την ελπίδα μου να σωθώ απο τα χέρια του.

Η Μάγδα είχε ρεπό και αμέσως κατάλαβα οτι παρακολουθούσε το σπίτι. Μέσα μου ένιωθα και τυχερή που δεν ήταν ο Μάρκ μαζί μου.

Πλησίασε το πρόσωπό του και πιέζοντας το δικό μου με φίλησε.Με πονούσε.Ο φόβος μεγάλωνε στην ιδέα οτι μπορούσε να με χτυπήσει και παρέμενα ήσυχη.

Όταν χαλάρωσε το χέρι του τελείως με τράβηξε μέχρι το καναπέ,σχεδόν με πέταξε εκεί. Έβαζε ποτό ενώ σκεφτόμουν αν ήταν η ευκαιρία μου να τρέξω,να το σκάσω.Όμως δε κουνήθηκα.

ΜΑΙΡΗ

Γιατί?

Με κοίταξε με μίσος.

ΚΟΛΙΝ

Με ρωτάς? Με καταδικάσατε σε φυγή για αρχή και...

ΜΑΙΡΗ

Προτιμούσες τη φυλακή?

Πλησίασε θυμωμένα και άρπαξε το μπράτσο μου.

ΚΟΛΙΝ

Νομίζεις πως είσαι σε θέση να με ειρωνεύεσαι?

ΜΑΙΡΗ

Γιατί γύρισες?

ΚΟΛΙΝ

Χα!Ο αδερφούλης μου έβαλε το χεράκι του για τα καλά.

Δε καταλάβαινα τι εννοούσε.

...έβαλε όλη τη δύναμη που έχει και με κατηγόρησαν για κατάχρηση ενός μεγάλου ποσού της εταιρίας.Η εταιρία με μήνυσε και μπάτσοι με έσυραν μια μέρα μπροστά σε όλους τους συναδέρφους μου.Έχασα τη δουλειά μου και όλοι με δείχνουν ως καταχραστή.

Τον άκουγα και συνέδεα τα κομμάτια απο τις συζητήσεις που είχε ο Μάθιου με τον Πήτερ.

Κατέβαζε μεγάλες γουλιές αλλά φαινόταν πως δεν ήταν το μόνο αλκοόλ που είχε πιει.

...Καλό ε? Έξυπνο.Σύληψη σε άλλη πολιτεία,δίκη και καταδίκη εκεί.Για να μείνει ανέγγιχτη η μικρή του πριγκίπισσα.

Όρμηξε επάνω μου και με έπιασε απο τα μαλλιά.Με σήκωσε και με οδήγησε στη τεράστια τζαμαρία κολλώντας το σώμα του πίσω μου.

Με χάιδευε και οι δυνάμεις μου με εγκατέλειπαν.Θυμόμουν και αυτό με σκότωνε.

ΜΑΙΡΗ

Σε παρακαλώ,μη το κάνεις αυτό.

ΚΟΛΙΝ

Έσπασα την εγγύηση μου για να σε δω.Το σκασα για σένα.

Με φιλούσε στο λαιμό και μύριζα το αλκοόλ.

ΜΑΙΡΗ

Αφησέ με.Μπορούμε να κουβεντιάσουμε ήρεμα!

ΚΟΛΙΝ

Γιατί?Αυτό θέλω να ξέρω μόνο.Γιατί αυτόν?

Τι έπρεπε να πω?τι ήθελε να ακούσει?Με κρατούσε σφιχτά και ευχόμουν μέσα μου να σταματήσει όλο αυτό εκεί.

...ΓΙΑΤΙ?

Φώναξε τρομάζοντάς με. Δάκρυα απο τα μάτια μου έτρεχαν ασταμάτητα.

ΜΑΙΡΗ

Τον αγαπάω.Απο τη πρώτη στιγμή που τον είδα τον ερωτεύτηκα.Όταν σε γνώρισα τον έβλεπα στα μάτια σου. Πίστευα πως δε διαφέρετε και αυτό με έκανε χαρούμενη.Νόμιζα πως σε εσένα θα έβρισκα τον αδερφό που ποτέ δεν είχα.Σε ήθελα κοντά μου.Αλλά εσύ το κατέστρεψες.

Η παλάμη του έφτασε ξανά στο λαιμό μου και ώθησε το κεφάλι μου προς τα πίσω.Με άγγιζε σα να ήθελε να με αποτυπώσει μέσα του.

ΚΟΛΙΝ

Κι όμως είμαστε τόσο διαφορετικοί.Όσο πέρναγε ο καιρός και καταλάβαινα πως δε μπορούσα να σε έχω,έχανα το μυαλό μου.Όταν τον εγκατέλειψες ξαναχαμογέλασα.Κι όταν σε βρήκα νόμιζα πως μου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία.

ΜΑΙΡΗ

Δε τον σκέφτηκες καθόλου?

ΚΟΛΙΝ

Ξέρεις κανέναν ερωτευμένο να σκέφτεται?Δε με ένοιαζε τίποτα,μόνο να σε είχα δική μου.Και προσπάθησα,το θυμάσαι?Μα εσύ ήσουν μόνη και φώναζες το όνομά του.Σε κάθε κίνηση σου,σε κάθε σου λέξη! Μαχαίρια χιλιάδες στο κορμί μου.

Έπαψε!Δε τον έβλεπα, παρά αμυδρά την αντανάκλαση του στο τζάμι.

...Σσσσ μη κλαίς μωρό μου,όλα θα τελειώσουν σε λίγο.

Κίνησε το χέρι του και ένιωσα μια παγωνιά πάνω μου.Χαμήλωσα τα μάτια και εκεί ακριβώς στη κοιλιά μου ακουμπούσε ένα μαχαίρι.Έβγαλα έναν λιγμό και τα πόδια μου λύγισαν.Με συγκράτησε,όταν και οι δυό ακούσαμε τη πόρτα.Με γύρισε σιγά σιγά με σταθερά βήματα.Ο Μάθιου στεκόταν απέναντί μας,τα μάτια του έπεσαν στο μαχαίρι και μετά στα δικά μου.

Σαν αντίο!