Just Friend² ( But Not Just Friend )

211 11 16
                                    

Lauv-
-İ Like Me Better 💙

Thomas'dan

Dylan'la konuşmamızdan sonra her şey yolundaydı, yani bu olay çıkmadan önce nasılsak öyleydik. Hala yakındık, yani arkadaş anlamında tabi. Bu olanlardan Ki ve Jacob'a bahsetmiştim. Çünkü hala Dylan ve Rosa'nın arasında birşeyler olduğunu sanıyorlardı. Olan biteni baştan sona anlattıktan sonra onlarda bana hak vermişti şu 'arkadaş' kalma olayına. Ve 'Dylan'in sana hisleri yoksa bu en iyisi ikiniz içinde' demişlerdi.

Onların bunu söylemesiyle bir kez daha anladım imkansız bir şey istediğimi. Yani Dylan'ın benim duygularıma karşılık vermesi imkansız gibi bir şeydi ve son olan konuşmamızda bu gerçeği bir kez daha bana hatırlatmıştı.

Çok düşünmemeye ve akışına bırakmaya karar vermiştim. Yoksa kafayı yiyecektim.

Bu sırada çekimlerde son hızda sürüyordu ve biz bitirmiş sayılırdık. Çekimler son derece eğlenceliydi, herkes iyi anlaşıyor ve birlikte biraz zorlansakta oldukça eğlenerek çekiyorduk sahneleri. En çok Ki ve Jacob çifti eğleniyordu. Mükemmel bir çift olmuşlardı. Çok yakışıyorlar ve bir birlerini tamamlıyorlardı. Onlar adına mutluydum.

Bense tüm dikkatimi çekimlere veriyordum. Ara sıra Ava'yla konuşuyordum. O ise bana Julia ile gezdikleri yerlerden bahsediyordu. Onlar bizden daha iyi anlaşmışlardı.
Heyecanla anlatıp bizim nasıl olduğumuzu, neler yaptığımızı sormuştu. Bende iyiyiz diye geçiştirdim, ama tabi buna inanmamıştı ve sıkıştırmıştı. Söylemek istemesem de döndüğümde anlatmaya söz verdirmişti. Beni bu kadar iyi tanıması bazen sinirimi bozuyordu. Ama kaçışım yoktu anlaşılan.

Dylan'dan

Son çekimlerimizide bitirmiş sayılırdık artık. Ve film yayınlanmaya hazırlanıyordu bi yandan. Herşey normal ilerliyordu. Tabi benim duygularım hariç. Hislerim duygularım karman çormandı bu günlerde. Thomas'la konuşmanın kafamdaki tüm soruları cevaplıyacak, kafa karışıklığımı gidericeğini düşünmüştüm. Ama tam tersi olmuştu. Bunda, konuşmamız bittikten sonra aniden bana sarılmasının da katkısı vardı.

Tamam ilk kez sarılıyormıyorduk ama  ilk kez nefesimin kesildiğini, kalbimin hızlı attığını hissettim. Sanki donup kalmiş gibiydim. Anın şaşkınlığıyla önce sarılmasamda sonradan incecik belinde kollarımı buluşturup karşılık vermiştim.

Bu hissi nasıl anlatırım bilmiyorum ama onunla sarılırken ilk kez yaşıyordum. Sanki hiç ayrılmak istemiyordum. İçim sıcacık olmuştu ve daha fazla sarılmak istiyordum ona. Ama boynuma sıkıca sardığı kollarını gevşetip uzaklaşmıştı benden ve ben boşluğa düşmüşüm gibi hissetmiştim. Ondan sonra hiç olanlarla ilgili konuşmadık, eskisi gibi yakındık ama ben aramızda bir şeylerin değiştiğini hissediyordum. Sanırım bu benim ona olan bakış açımın değişmeye başlamasıyla ilgiliydi.

Hala kafam karışıktı, Rosa'nın söylediklerini unutamıyordum. Thomas'ın bana olan ilgisinden bahsetmişti ama Kaya'nın da dediği gibi asıl ben ona birşeyler hissediyorum galiba. Tam emin değilim bu hissin ne olduğundan ama bu aralar kendimi hep ona bakarak dalarken buluyorum, sonra bu yaptığıma kızıp hemen başka şeyle ilgilenmeye çalışıyorum. Ama bu çalışmakla kalıyor çünkü gözlerimi ondan alamıyorum ve sanki ona karşı çekiliyormuşum gibi hissediyorum.

Thomas daha da ilgimi çekmeye başlıyordu sanki. Bunun nedeni ne bilmiyordum. Ama ona bakarken gülümsediğimin farkında değildim. Taki Kaya bana imayla bakıp "Bakıyorum da neşen yerinde. Nedir seni bu kadar gülümseten?" dedi. O an farketmiştim gerçekten gülümsediğimi.

"Hiç sadece çekimler bittiya ona seviniyorum"

"Öyle diyorsan" dedi ve gülümseyip diğerlerinin yanına gitti.

IRRESISTIBLE FEELS ♡Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin