BAKAS NG KAHAPON [COMPLETED]

CHAPTER TWO

"Mama, ang sabi ni Ma'am Parica need na naming magbayad ng tuition fee next week. Kapag hindi tayo nagbayad, baka hindi ako pakuhanin ng exam," salubong kay Czarina ng magsi-siyam na taong gulang na anak. Si Rory.

Napatitig si Czarina sa kanyang unica hija. Kahit saang anggulo tingnan, kamukhang-kamukha nito ang kanyang ama, si Rorik. Paano niya makakalimutan ang kanyang first love kung mayroon itong iniwang buhay na alaala?

"Ma, bakit?" Lumapit pa si Rory sa kanya at sinapo ang kanyang mukha. Ngayong magkaharap sila'y na-realize ni Czarina na kaunti na lang ang tinangkad niya sa bata. She's a little over five feet six at may tatlo hanggang apat na pulgada ang tinangkad niya kay Rory. Ibig sabihin ay lampas five feet na rin ito. Parang kailan lang ay pinaghehele pa niya ito, pero ngayon ay mukha nang dalaga.

Inunat din niya ang mga braso at sinapo rin ang magkabilang pisngi ng anak. "I just noticed, my baby is now a lady," naluluha niyang sabi.

"Ma," protesta agad ni Rory saka ngumiti. Lumabas ang magkabilang biloy nito na kawangis na kawangis ng sa kanyang ama. Lalong naluha si Czarina.

"Ang ganda mo talaga, anak."

"Hayan ka na naman, Ma, eh. Sasabihin n'yo na namang maganda ako. Baka maniwala na ako niyan sa inyo." At humagikhik ito.

Napangiti nang may lungkot sa mga mata si Czarina. Bumalik kasi sa kanyang alaala ang masasayang araw nila ni Rorik kung saan napapangiti at napapahagikhik niya ito. Ganoon din halos ang tunog ng halakhak nito. Parang hindi kapani-paniwala na makaraan lamang ang isang dekada ay kamumuhian siya nito nang todo.

Naalala na naman niya kung paano siya hiniya ng lalaki kanina sa harapan ng kanyang mga kasamahan sa trabaho. Binalita pa sa mga ito na siya ang kanilang valedictorian noon at flunker lamang ito. Nainsulto siya tuloy ni Luisa. Paano kasi'y ang layo na ng narating ng dati'y kargador lang sa palengke na nilait-lait ng kanyang pamilya lalo na ng kanyang ama ngunit siya'y isa pa ring struggling employee. Ano lang ba ang mga napasukan niyang trabaho? Kung hindi isang sekretarya, clerk naman. Ngayon nga lang sana siya nagkaroon ng maganda-gandang hanap-buhay, writer sa isang news outlet, kaso pumalpak naman siya.

When she was in high school, her teachers predicted that she will be the most successful alumna of their batch. Bukod daw kasi sa matalino at maganda, maimpluwensya rin ang kanyang pamilya sa bayan nila sa Bataan. Kumbaga, nasa kanya na ang lahat ng alas para magtagumpay. Subalit, ilang buwan bago siya magtapos ng high school nakilala niya si Rorik nang sumali sa isang community project ang kanilang eskwelahan. Isa si Rorik sa mga nakuhang piyon sa pina-renovate na palengke sa kanilang lugar. Ang naturang pamilihan ay pinagtulung-tulungang ipaayos ng kanilang munisipyo at ng pribadong eskwelahan na kinabibilangan niya. Dahil siya ang pinuno ng student council, palagi siyang nakabuntot sa kanilang school principal para bumisita sa proyekto at makipag-usap sa lahat ng mga manggagawa at mga boluntaryong nagtulungan para mapabilis ang trabaho.

Ang hindi niya alam, matagal na rin pala nilang kaeskwela si Rorik noon. Pinag-aral ito ng isa sa mga may-ari ng school sa eskwelahang pinapasukan niya. At ayon kay Rorik noon, matagal na siyang crush nito. Kaso lang hindi niya napapansin. Kaya nga raw nang magdesisyon ang kanilang lugar, sa tulong ng may-ari ng school nila, na ipagawa ang wet market, nagboluntaryo raw agad itong maging piyon doon kahit na hindi naman ito inoobliga ng benefactor. Napag-alaman daw kasi nitong siya ang estudyanteng tutulong sa pagtingin-tingin sa progress ng proyektong iyon.

"Mama, are you listening to me?"

Bumalik sa kasalukuyan ang isipan ni Czarina. "Yes, anak?" sabi niya at dumeretso na siya papasok sa maliit nilang apartment. Nakabuntot sa kanya si Rory.

"Ang sabi ko po, may field trip din po kami sa Laguna. Our school will gonna visit some orphanages there para sa outreach program namin. I want to go."

Field trip? Naku, magkano na naman ang gastos niyan? Hindi pa nga kami bayad sa tuition!