P.o.v koen
Als versteend bleef ik even staan...wat moest ik doen...wat moest ik in godsnaam doen!?
Ik wou de rolstoel uit de struiken trekken, maar iets, zeg maar iemand, hield me tegen... 'niet doen Koen' ik keek draaide mijn hoofd om en keek in de ogen van Caitlyn. Ik was bijna vergeten dat ze bestond, als ik eerlijk mag zijn. 'Sporen' voegde ze er aan toe... ik wist weer wat ik aan het doen was...ik was politie agent en ik was een zoekactie uit aan het voeren naar een van de collega's. Het was niet omdat ik haar ken dat ik mijn werk moest laten vallen...ik moest sterk zijn...
Wat maakte ik mezelf toch wijs? Ik zakte op mijn knieën en een traan liep over mijn wang 'koen' Caitlyn weer 'we moeten de chef contacteren' ik knikte en pakte mijn walki talki. 'Dispatch?' Vroeg ik 'zou ik de chef kunnen spreken?'
Het duurde niet lang tegen de chef kwam 'ja koen...wat is er?' Ik slikte mijn tranen weg 'we hebben een aanwijzing' het bleef even stil 'wat voor aanwijzing' ik liep verder op het paadje 'we hebben haar rolstoel gevonden' de chef vloekte zachtjes 'oke koen waar ben je ik zal een extra ploeg opsturen' ik gaf het adres door en ik wachtte....
De tijd leek eeuwen te duren en Caitlyn en ik zeiden niets tegen elkaar, ze zat constant op haar gsm. 5 minuten later kwam Eric naar me toe 'waar is Brigitte? ' vroeg ik 'ze is naar Caitlyn'. Ik keek hem verbaasd aan 'waarom? 'Iets met haar tante, ze gaat er morgen niet zijn' ik knikte, maar het was voor mij niet echt belangrijk...sorry hoor maar Tineke is 100 keer belangrijker (ik denk voor velen hier). Even later was Caitlyn weg en kwam Brigitte naar mij 'waar is het?' Vroeg ze toen ze bemoedigend op mijn schouder klopte terwijl ze zelf met tranen in haar ogen stond. Ik stapte naar de struik en wees de rolstoel aan...
P.o.v Tineke
Alles deed pijn, veel drinken had ik niet meer gekregen dus ik vreesde voor mijn leven...maar waarom? Ik had eigenlijk de hoop al kwijt geraakt. Ik deed zelf de moeite niet meer om mezelf comfortabel te leggen... binnen een paar dagen ben ik toch dood, en niemand zal me redden...ze zijn me misschien al vergeten...zouden ze me missen? Zouden ze me zoeken? Iedere keer propte ik mezelf vol met vragen, maar ik werd steeds meer en meer verward...ik snapte nu niets meer...
Opeens sprong me iets in het oog, een briefje lag naast me. Hoelang lag het er al? Met veel moeite verplaatste ik me zodat ik het kon lezen. geniet van de laatste keer dat je gaat slapen terwijl je weet dat je nog wakker zal worden de volgende dag. Veel plezier gelukzakje dat je bent! Nee angstzweet bekroop me...ik wist dat het zou komen...maar nu ik zeker wist wanneer...die zeemlap "gelukzakje dat je bent " zei hij...aleh schreef. Ik haatte hem...het enige dat ik wou weten was wie ik haatte..
&&&&&&
Omg
60
Als bedankje een langer hoofdstuk (denk ik)
Even een vraagje...
Zet in de comments welk hoofdstukje je het best vond/vindt
Als je er geen goed vind moet je niets schrijven ;) i under stand
Greetsz
Margonar
Love you!
&&&&&&&
