Paramour(METROPOLIS HEIRS II:) RIKKI ARAGON

CHAPTER ELEVEN

***
[did you find Demetriova's daughter? where is she now?]

the person didn't answered right away. her gaze is fixed on the hospital's ER. she remained immobile on her seat, with the heavily tinted windows conceallin' her from ayone's prying eyes.

"as of the moment, no."

her eyes flickered upon seeing a tall figure walking fast inside the emergency room. the man on the other line drew a heavy breathe, as if restraining himself not to bawl at her.

[those delays of yours really is a thing of concern. it seems that you can't handle the job.]

the man said coldly. the person he's talking to on the other line didn't budged. not even bothered.

"I can do it. i assure you that. just give me more time." she replied. she heard the man shifted probably, from his croc-skin laden seat. she heard a click from his lighter, then a puffing sound.

[this is the last chance, 24. your fucking last chance. don't make me doubt about you. You won't like that happening.]

the call ended. she turn the gadget off. she look at the hospital again. that old hag wouldn't know.

no, not ever. she knew how vile that man's gut is. pero nag-iingat  pa rin sya. hindi nito dapat matunogan ang totoong pakay nya. muling lumabas mula sa ER ang matangkad na pigura, hawak ang cellphone na nakadaiti sa tenga nito. seryuso ang mukha nito habang may kinakausap sa aparato.

maya-maya, may magandang babae na lumapit dito. she then decided to pull the car out of the parking area. sapat na ang nalaman nya ngayong araw. habang bumibyahe sya pabalik sa apartment na kasalukuyan nyang tinitirhan, 'di nya maiwasang maisip ang mga naiwan nya sa Amerika.

gustohin man nyang bumalik na, hindi pa pwede. ang alam ng mga ulupong na yun---wala na syang kaanak na natira. at 'di rin alam ng mga itong buhay pa sya. hangga't maaari, gusto nyang manatiling anonymous sa mga mata ng taga- beaureu.

at ang pinakamahalaga sa lahat---hindi nila malaman kung sino ang mga anak nina Nishida at Demetriova. hindi nya hahayaang mapunta ang dalawa sa maling mga kamay. kaya dapat na nyang makita si Nikita. ito na lang ang pag-asa nya.
*****************

Maan woke up to the mixed smell of antiseptics and disinfectants. she knew she's in the hospital. iginalaw nya ang mga kamay at kanyang nakita ang dextrose na naka-konekta sa IV at PNSS. then, the hospital room's door opened and a squealing Trixie rushed to her side.

"ohemgeez!! salamat naman at gising ka na. wait, i'll call the doctor."

hindi na sya nakapagsalita nang pindutin nito ang intercom at pinapunta ang doktor. naghila ito nang upuan at ginagap ang kamay nya.

"I was goddamn worried and hella freakin' out when the hospital staff called me! antigas din kasi nyang bungo mo,eh! i told you na sumabay ka na lang sa 'kin. haist."

ang dire-diretsong maktol pa nito. napangiti na lang sya. kahit pa may pagka kalog at loka-loka ito, pero tapat at totoo itong kaibigan.

"calm down, Xie. and thank you for being here." aniya dito.

"wala yun, ano ka ba. uhm-i know this may be insensitive but i just wanna know how you feel? may kailangan ka ba? tell me." tanong nito. umiling sya.

"i'm fine, Xie. believe me." sagot nya.

"okay. sige, pahinga ka na muna." sabi nito. the doctor then came in.

"good day, doc." bati ni Trixie dito.

"good day. kumusta ang pakiramdam mo, Attorney?" tanong nito habang tinitingnan ang isang chart.

"maayos naman po, doc. pwede na po ba akong lumabas?" isinara nito ang clipboard at tumingin sa kanya.

"base sa resulta galing sa pink room analysis-nakitang may laceral penetration sa vulva ng pagkababae mo. tanda ito na may intercourse nga'ng nangyari, na may male organ na nakapasok sa iyong entrada." paliwanag pa ng doktor. namuo ang luha sa mga mata nya bunsod ng sobrang galit. Trixie held her hand tightly.

"but on the other hand, walang discharge na nakita sa pagkababae mo. kaya masasabi nating hindi nagtagumpay ang tangka nyang paghalay sana sa 'yo." anito. tumango-tango sya.

"Doc, pwede ba naming makuha ang mga results at ang medical abstract? gagamitin lang namin for medico legal." ani Trixie.

"sure thing, Attorney. i'll go ahead. just ring the nurse station if may problema." anang doktor.

"and regarding dun sa question mo if makakalabas ka na, pwede na. please excuse me." umalis na ang doktor.

"pwede ka na rawng lumabas, grumpy. puntahan ko lang-ay, wait. hulaan mo kung sinong andito kanina?" anito na tila kinikilig. napataas ang isang kilay nya.

"sino?" tanong nya. Trixie dreamily batted her eyelashes.

"si Chef Rikki Aragon! gosh, babae! sya pala ang may-ari nang Leon Sangria! eekkk!! ang hot nya talaga..."

kahit sya, 'di makapaniwala. she never thought na ganun pala ka-yaman ang isang yun. "kaya ba sya pumunta dito kasi nalaman nya ang nangyari kagabi? ganun ba?" tanong nya dito. tumango ito.

"yeah. she felt responsible for it kaya agad syang sumunod dito." anito. she prop on her bed and sit down.

"you mean, sya yung nagligtas sa 'kin?"

nagkibit-balikat lang ang kaibigan.

"I don't know exactly. basta pagdating ko dito, a moment later andito na sya. yun." nagtaka naman sya sa sinabi nito. ang natatandaan nya kasi, kasabay nya sa ambulansya ang nagligtas sa kanya. napailing na lang sya.
**************

nakalabas na syang ospital. si Trixie na ang nag-asikaso ng mga legal na dokumento para sa kasong isasampa nila sa taong yun na nagtangka sa kanya. hinatid sya ng kanilang company driver ng lawfirm pauwi. pagkarating nya, pagod pa rin syang nahiga sa kanyang queen-sized bed.

napatingin lang sya sa kanyang kisame. bumalik sa alaala nya ang sinabi ng kaibigan. magkasunod lang daw ito at si Riki Aragon na dumating sa ospital.

kung ganun ang nangyari----sino yung nagligtas sa kanya? napabangon sya at muling bumaba. nang hahawakan na nya ang doorknob, nahagip ng mata nya ang isang lumang litrato. lumamlam ang mata nya ng matunghayan ang naturang larawan.

nakangiti doon ang isang pamilya. ama, ina at dalawang batang babae. nagsipatakan ang mga luha nya at nilapitan ang picture frame. hinaplos nya ang glass cover.

"I miss you. i miss you so much..." inakap nya ang frame palapit sa kanyang dibdib at humagulgol.

alam man ng lahat ang tigas nang damdamin nya----pero hindi nila alam ang kanyang matinding pangungulila...
*********************

please 🙏 leave a comment po sana 🙂😊 Salamat 👍