haru haru, minchan hyunsung ✓

3.4

Jisung - Wish You Back

100 yorum ♡

***

Felix günden güne toparlanmaya çalışırken her şey en azından daha da iyiydi, okul kaydını dondurmuştu sağlık sorunlarından dolayı ve hem kolu hem bacağı kırıkken pek işe yarayacağını düşünmüyordu. Mental olarak da derslerden geçeceğini düşünmüyordu, psikolojisi pek iyi değildi ve bunu kabul ediyordu.

Sosyofobisini bastırmak, onu kontrol etmek için bıraktığı terapilere tekrardan başladığı dönemde Jeongin de hep yaptığı gibi kütüphaneye girmiş ve kendisi için boş bırakılan yere oturmuştu. Yine olduğu gibi çaprazında bir bilgisayar, birkaç a4 kağıdı ve dumanı tüten bir kahve vardı.

Bu eşyalar yüzünde minik bir gülümseme oluşmasına yer açtığında kendi eşyalarını dikkatlice masaya bırakmış ve notlarını çıkarıp bilgisayarını açmıştı. Çok geçmeden karşı sandalyesi çekildiğinde gözleri Changbin'i buldu.

Changbin ona baktı. "Sınavın nasıl geçti?"

"Yaptım. Çok iyi geçti, Jisung çok yardım etti bana. Herrrr şeyiiii yaptım."

Gözlerini kıstı. "Emin miyiz?"

"Ya yaptım. Yalancı mı diyorsun sen bana?" O da aynı Changbin gibi gözlerini kısıp dudaklarını büzdüğünde Changbin elini uzatarak onun saçlarındaki bereyi tek hamlede yüzüne indirmiş ve arkasına yaslanmıştı.

Kalemini elinde döndürdü. "Geçen sefer böyle dediğin sınavdan kılpayı geçtin."

Jeongin oflayıp bereyi saçlarından indirdi ve yeni kestirdiği kısa sarı saçlarının görünmesine sebep oldu. "Ama sınıfta geçenler arasında ben de vardım."

"Ama notun çok iyi değildi Jeongin."

Jeongin kollarını göğsünde birleştirip arkasına yaslandı. "Bana ne, bana ne. İyiydim işte. Kötü insansın sen, çok kırıcısın. Mutluydum ki."

Art arda omuz silkmiş, Changbin kalemi ile onu işaret etmişti. "Eğer ağlarsan atarım seni kütüphaneden."

"Kötü Changbin."

O kalemini eline alıp gözlerini Changbin'den çekmiş ve notlarına vermişti. Hırsla ders çalışırken Changbin birkaç saniye onu izlemiş ve ardından da elinin altında olan beresini Jeongin'den uzaklaştırıp yanına almıştı.

Kendisi de sorularına geri döndüğünde gözleri ara ara karşısında oturan Jeongin'e gidiyor, kalem döndüren parmakları birkaç saniye duraksıyor ve ardından da kendine gelip devam ediyordu soru çözme işlemine.

Uzun bir süre ara vermeden çalışan Jeongin bıkarak arkasına yaslanmış ve soru çözen Changbin'e bakmıştı. Yerinden kalkıp bir anda onun yanına oturduğunda işlem yazan Changbin'in eli duraksadı ve ona bakmadan devam etti.

"Çok sıkıldım, izleyebilir miyim seni?"

Başını uzatıp sorduğu soru ile Changbin ona döndü, bu sırada fazlasıyla yakın hale gelirlerken "Bu seni daha çok sıkar," dedi Changbin matematiği kastederek. İkisi de bu yakınlıkla duraksadığında Jeongin'in gözleri büyümüş ve hızla kendini geri çekmişti.

Ailesi hariç ilk defa yabancı biriyle bu kadar dipdibe geliyordu ve bu tabii ki garipti! Changbin onun utandığını anladığı için soruları çevirdi ve ona gösterdi. "Matematik sıkar seni. Neden ara verdin?"

Omuz silkti. "Sıkıldım, sıkıldım. Çok sıkıldım, çok çalıştım bence."

"Var daha iki saatin."