Bu gece yılbaşı gecesiydi ve biz hazırlanıyorduk.Seo ve Hee'ye taktığımız doğum günü şapkalarından -ne alakaysa- bende istedim.Minho gülümsedi ve kırmızı bir tanesini başıma taktı.
Sonrasında ise ellerini belime yerleşyirip burnumun ucuna bir öpücük kondurdu. "Seni seviyorum." diye fısıldadı dudaklarıma doğru.Dudaklarımı dudaklarına değdirip çektim. "Bende seni çok seviyorum." diye fısıldadım dudaklarına. "Baba!Öpüşmeyin!Ben kardeş istemiyorum!" dedi Seo bizim bacaklarımıza vurarak.Güldüm. "Kardeş yapamayız ki..." diye mırıldansamda sadece Minho duydu ve güldü. "Zaten onla zor uğraşıyorum!" diye Hee'yi gösterdi. "Ben bir şey yapmadım!Ondan özür diledim!" Hee'nin gözleri dokmuştu.Ben ilerleyeceğim sırada Seo benden önce davranıp kardeşine sarılmıştı. "Özür dilerim,ağlama!" diyip Hee'ye sarılmıştı.Benimde gözlerim doldu.
Aklıma ben ve Yeji'nin küçüklüğü geldi. "Bende kardeşimi istiyorum!" diye ayağımı yere vurdum ki bir anda içeri Yeji girdi.
Tam 2 yıldır görüşmüyorduk. "Yeji!" koşarak ona sarıldım.Herkes buraya gelmişti.
Tabii ağlamaya başlamıştım. "Abi ağlama!" onunda sesi titriyordu. "Seni çok özledim..." diye mırıldandım. "Bende!" bana daha sıkı sarıldı. "Çocukları bir taraftan kendi bir taraftan." dedi Cris.Güldüm.Arkamdan bana sarılan bedene baktım ve gülümsedim.Beni kendine çevirdi ve gözyaşlarımı sildi. "Ağlama.Her nr olursa olsun ağlama." dedi. "Mutluluktan."dedim. "Olsun,mutluysan gül,ağlama." dedi.Ona sarıldım bu sefer. "Duygusal bebek!" dedi Seungmin. "Babamız bebek değil!" Seo ve Hee aynı anda Seungmin'e çıkışmışlardı. "Sarılıp,öpüşüp duruyorlar?" dedi Jşsung. "Birbirlerini seviyorlar." dedi Hee. "Size seviyoruz!" dedi Minho ve ikisine koştu.İkisini birden kovalamaya başladı. "Eee hadi gelin!"
...
Saatler geçmiş,biz eğlenmiştik.Şarkı açıktı ve hepimizin şarapları ellerindeydi.
Son 1 dakika
40 saniye.
"5,4,3,2,1,0!"son saniyeleri saymıştık ve çığlık atmıştık. "Yeni yıl umarım mükemmel ve beraber geçer!" dedim. "Umarım!" herkes aynı anda bağırmıştı.
Duygusaldım.
Kendimi şuan asla ifade edemiyordum.Sevmek ve sevilmek tarif edilemez bir duyguydu.Bu kadar sıkı ve güvenilir dostlarının olmasu,ailen,sevgilin ve çocukların.Hepsi mükemmeldi.
Masal gibiydi.
Her şey bitti zannettim,tekrar başladık.Sonra yine bitti derken yenisi başladı.
Arada atışıyorduk arkadaşlarımla,ama hepsine sonsuz güveniyordum,onlarda bana.
Sonuçta ortaokuldandır arkadaşdık?
Sahi,kaç yıl olmuştu?12 yıl.Hayatımın en güzel zamanları bu 12 yıldı ve bundan sonrası olmasını umuyordum.
