ရေစက်လက်နဲ့ဆံပင်အစိုကိုတစ်ဘတ်အဖြူနဲ့သုပ်ကာ....ကုတင်နားကိုလျှောက်လာသည်
ကုတင်ပေါ်ကလူကိုကြည့်လိုက်တော့
"အယ်။......ကိုကိုရော"
အခန်းထဲမှာ ဝေ့ဝိုက်ပြီးရှာသော်လည်းမတွေ့.
....မူးနေတဲ့ဟာကို....ဘယ်သွားတာလဲ.....
အခန်းထဲမှာ နေရာစုံကြည့်တော့လည်းမတွေ့......
ထိုအချိန် မှာ....အနောက်ဘက်ကနေအားတစ်ခုကဝင်ရိုက်လာပြီး
နေစက်ဝန်း ကုတင်ပေါ်သို့ပက်လပ်လန်ကျသွားသည်
"ဟေ့
......ကလေးလေး.....ဘယ်သူကိုရှာနေတာလဲ"
တည်မြတ်မင်းနွယ် အသံကိုမကောင်းဆိုးဝါးအသံလိုမျိုး....ခြောက်လှန့်ကာပြောလိုက်သည်
အဖြူရောင်ဆံပင်လေးတွေကရေစိုနေတာမို့ပုံ့ပုံ့လေးဖြစ်နေပြီး shirt အင်ကျီအဖြူကရေစအနည်းငယ်တို့ကြောင့်ဟိုတစ်စသည်တစ်စကပ်နေသည်
"ကိုကို...လန့်သွားတာပဲ....."
"ရှူး........"
"ရှူးမနေနဲ့....မူးနေရင်လဲ ဖယ်....အိပ်တော့မယ်.... "
"ဟင့်အင်း.... ကြောင်သားစားချင်လို့"
"ဘာ....ကိုကို.....ခင်ဗျား ကြောင်သားစားတယ်.....သွား....လူယုတ်မာကြီး.... အဖြေလည်း...သည်တစ်သက်ရဖို့....မစဥ်း.....အွတ်"
နေစက်ဝန်း စကားတို့မဆုံးလိုက်ပြင်းရှတဲ့အနမ်းတွေကနှုတ်ခမ်းသားကိုစည်းကျော်လာသည်
"အွတ်......."
နေစက်ဝန်း.... လည်း...အစကကြောင်နေပေမဲ့...တစ်ဖက်လူကကိုယ့်ရဲ့ချစ်ရသူဖြစ်နေတာမို့အလိုက်သင့်စီးမျော်လိုက်သည်
နမ်းနေရင်းပွင့်ဟာလာတဲ့နှုတ်ခမ်းသားတို့ကြား
နူးညံတဲ့လျှာတစ်စုံကအချင်းချင်းရစ်ပတ်ချည်နှောင်ရင်း
တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးလိုတာထက်ကိုပိုလိုချင်လာသည်
တည်မြတ်မင်းနွယ်... နမ်းနေရင်း.....လက်တို့ကခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ကြည်စယ်ကာ...အင်ကျီအောက်လျှိုဝင်သွားသည်
ကြမ်းရှရှလက်တွေကခါးထက်ပွတ်သတ်နေပြီး....
ခါးကျင်ကျင်လေးကို...ဆုပ်နယ်နေလေသည်
"အင်း......အင့်"
အနမ်းတို့ကကြမ်းတမ်းကာအရှိန်ပါလာသည်နှင့်အမျှငြီးသံတစ်ချို့ကပါထွက်ပေါ်လာစေသည်
နေစက်ဝန်း... အသက်ရှူကြပ်လာမှန်းသိလို့....တစ်ချက်ကိုက်ကာလွှတ်ပေးလိုက်သည်
