ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့လူနှစ်ယောက်ကို
နေစက်ဝန်း တို့ လေးယောက် သား
အမှုစစ်သလိုထိုင်ကြည့်နေကြသည်
ထက်ပိုင် မှာ....ဒေါသကြောင့်လားရှက်ရွံ့မှုကြောင့်လားမသိ
မျက်နှာမှာပုံမှန်ထက်နီရဲနေပြီး
ပိုင်ထက်သူ ကိုလည်းပါးစပ်ကတိုးတိုး....
တိုးတိုး နဲ့ကျိမ်ဆဲဖို့မမေ့ပေ
"အဟမ်း........အခုလိုဖြစ်သွားပြီဆိုတော့"
နေစက်ဝန်း အသံတိတ်စစ်ပွဲကိုမကြည့်နိုင်တော့တဲ့
အဆုံးချောင်းဟမ့်ကာစကားစလိုက်သည်
စကားစလိုက်ချင်းမှာပဲထက်ပိုင်ဆီကအော်သံကိုကြားလိုက်ရသည်
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး....အစ်ကိုကယောကျာ်းလေး....
တာဝန်ယူစရာမလိုသလို...ဗိုက်လည်းမကြီးဘူး"
ထက်ပိုင် ရဲ့အပြောကြောင့်... နေစက်ဝန်း ရဲ့စကားများလည်ချောင်းဝတင်တစ်ဆို့သွားသည်
ထိုစကားကြောင့် ပိုင်ထက်သူ မှာမိုးပြိုသလိုမျက်နှာနဲ့မေ့ကြည့်လိုက်သည်
တည်မြတ်မင်းနွယ် ကနေစက်ဝန်းကိုကြည့်ကာ...
ထက်ပိုင် ကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သည်
ထက်ပိုင်မှာ bossလုပ်သူရဲ့အကြည့်ကြောင့်ခေါင်းငုံသွားသည်
"အကို...အကိိုကိုတာဝန်မယူရရင်...ကျွန်တော်ကိုတာဝန်ယူ...အကိုကြောင့်လူပျိုရည်ပျက်သွားပြီ"
"ဘာ....ခွေးသူတောင်းစား ပိုင်ထက်သူ"
ပိုင်ထက်သူ ရဲ့စကားကြောင့် ထက်ပိုင်အော်ကာစောင့်ကန်လိုက်သည်
"အကို့....နာတယ်... ကိုယ့်အမျိုးသားကိုညင်းဆဲမလို့လား....."
"လီးကိုအမျိုးသား.....bossကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်...
သည်ကိစ္စသည်မှာတင်အပြီးပါ...
.ကျွန်တော်ကယောကျာ်းလေး...
ဘာမှမဖြစ်ဘူး ...နေစက်ဝန်း အစ်ကို ပြန်ပြီ"
bossလုပ်ကိုအရိုအသေပြုကာ..ထက်ပိုင်ပြန်လာခဲ့သည်
မာန်နဲ့လမ်းလျှောက်သော်လည်း
တစ်ချက်တစ်ချက်နာတာမို့...အံ့ကျိတ်လိုက်သည်
ခွေးကောင်ပိုင်ထက်သူ
ထက်ပိုင်ထွက်သွားတော့နောက်ကလိုက်မယ်လုပ်နေတဲ့ပိုင်ထက်သူကိုလှမ်းဆွဲထားရသည်
